22 juli 2012

Rit 3 – Provins – Aubigny-sur-Nere

Wegkapiteins: Dirk Van Den Bosch – Willy Warpy – Louis Scheers

Chauffeurs: Peter Abé – Ludo Celen – André Van Riel

Seine    Na 20 km   Nog 136 km

Te Bray-sur-Seine kruisen we de Seine.

De Seine in het centraal-noordelijke deel van Frankrijk, is 776 km lang en is over een afstand van meer dan 550 km bevaarbaar.  Het stroomgebied beslaat een oppervlakte van 78600 km².  De rivier ontstaat op het Plateau van Langres.

De Seine is vooral als waterweg van grote betekenis dankzij het geringe verval van de rivier, haar regelmatige ritme en de bevaarbaarheid van de meeste van haar zijrivieren.  Haar betekenis als waterweg is nog belangrijk toegenomen door het feit dat de rivier door middel van scheepvaartkanalen verbonden is met stroomgebieden van andere rivieren, zoals Loire, Rhone, Rijn, Maas en zelfs de Schelde.

Yonne    Na 35 km   Nog 121 km

 

De Yonne-rivier ontspringt nabij Château-Chinon en werpt zich 293 kilometer verder in de Seine. Deze rivier wordt sinds mensenheugenis gebruikt voor het vervoer van hout gekapt in het gigantische Morvan-woud. De boomstammen worden er gewoon ingegooid en bereiken zo Clamécy. Daar worden ze geassembleerd tot grote vlotten van 72 meter lengte, waar enkele mannen opklimmen die het over de Seine sturen tot in Parijs, waar een constante vraag is naar stookhout. Het hoeft geen betoog dat de schippers niet erg opgetogen zijn met deze enorme vlotten …

 

Bovendien is de rivier zelf ook een zorgenkind, omdat hij bezaaid ligt met rotsen en in de zomermaanden soms nog geen 30 centimeter diep is ! De scheepjes kunnen slechts een derde van hun capaciteit gebruiken en er moet overgeladen worden bij de aansluiting op de Seine. Tot overmaat van ramp zijn er dan nog de vele molenaars die de rivier afdammen om water naar de schepraderen te leiden en de hevige overstromingen in de lente. Die spoelen telkens de eerste schuch-tere verbeteringswerken weg, zodat de toestand eeuwenlang blijft zoals hij is.

 

Het is pas wanneer het ‘Canal de Bourgogne’ en het ‘Canal du Nivernais’ volledig operationeel zijn in de eerste helft van de 19^de eeuw, dat men niet langer lijdzaam mag toezien en een rechttrekking van de Yonne noodzakelijk wordt. In 1840 starten de werken met het bedwingen van de rivierbedding, de aanleg van enkele stroken waar de rivier te wispelturig is, en de aanleg van grote sluizen. Die zijn van een grote verscheidenheid, maar hebben vaak schuine wanden, wat de nodige moeilijkheden kan geven bij het versassen.

Vanaf 1878 worden in gans Frankrijk alle sluizen verlengd tot de nieuwe standaardmaat die ‘Freycinet’ heet (naar de vooruitziende minister van Openbare Werken) en boten van 38,5 meter op 5,05 meter breedte toelaat. Sindsdien is de toestand op de Yonne nagenoeg dezelfde gebleven, uitgezonderd de nodige herstellingswerken na de Tweede Wereldoorlog.

De voornaamste steden aan de rivier zijn Auxerre (herinner onze vierdaagse in 2009) en Sens.

Pont sur Yonne   Na 35 km   Nog 121 km

Pont-sur-Yonne is een kleine gemeente in het departement Yonne gelegen in het uiterste noorden van de regio Bourgondie. De gemeente telt 3134 inwoners. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Senne.

Chatillon-Colligny    Na 102 km   Nog 54 km

                       

De kerk Saint-Pierre is het belangrijkste bouwwerk van deze kleine gemeente met circa 1930 inwoners.

Bij het binnenrijden van Chatillon merken we het bord ‘Villes en Villages Fleuris **’ (bebloemde stad of dorp). Het label wordt jaarlijks door de Nationale Raad van Bloemrijke steden en dorpen uitgereikt aan gemeentes die zich op cultureel verantwoorde, milieuvriendelijke manier ‘bebloemen’.

'Loiredal'    Na +/- 110  km   Nog 46 km

 

Dit dal, dat loopt door de voormalige provincies, Anjou, Touraine, Orleanais en Berry, is het historische hart van Frankrijk.  De streek was het middelpunt van drie eeuwen oorlog tussen de Fransen en de Engelsen, die in 1453 eindigde toen de Engelsen werden verdreven.

Bekender is het Loiredal echter omwille van de vele mooie kastelen die langs de boorden staan, zeer zeker van  Parijs en naar de kust.

De brede, ondiepe Loire stroomt traag tussen modderige oevers en aangeslibde eilandjes.  Langs de mooiere zijriviertjes liggen witte en grijze dorpjes te midden van bossen, boomgaarden en vruchtbare akkers, waarmee de streek zijn bijnaam, de tuin van Frankrijk, eer aan doet.

 

De rivier de Loire die zich reeds een weg baande tussen het Centraal Massief en de Morvan, krijgt hier de ruimte.  De rivier heeft zich door de jaren een breed dal gevormd, een dal dat zich uitstrekt tot Angers.  Dankzij het milde klimaat vindt de toerist langs de boorden van de Loire veel bloem-, boomkwekerijen en groententeelt.

Gien    Na 125 km  -  Nog 31 km

Gien, een kleine stad aan de Loire met circa 15450 inwoners, is voornamelijk bekend om zijn 'Bleu de Gien', geglazuurd aardewerk.  Het grote kasteel (met jachtmuseum en valkenkunde) en de moderne Ste-Jeanne-d'Arc kerk ernaast beheersen het centrum van de stad.  Vanop de 15^de eeuwse Loire-brug hebben we een mooi gezicht op het kasteel en de stad, die in de tweede wereldoorlog erg geleden heeft onder de Duitse bombardementen.

Wanneer we te Gien de Loire stroomafwaarts zouden volgen, komen we in het liefelijke land, waar de Franse vorsten van de 15^de, 16^de en 17^de eeuw graag verbleven.  Aan de oevers verrezen de kastelen voor de koningen, hun familieleden, geliefden en ambtenaren.  Dichtbij de ongerepte jachtgronden van de Sologne en ver van het onrustige Parijs legden ze de basis voor de absolute monarchie.

Blancafort   Na 147 km   Nog 9 km

Volgens de topografie en de locatie is Blancafort waarschijnlijk een feodale stad. Het was de zetel van een heerlijkheid; daterend uit de vroegste middeleeuwen van het feodalisme.

In 1780 brandde bijna het hele dorp af. Een eeuw later kende de economie een bloei door het graven van het Kanaal van Sauldre.

Toeristische attractiepolen zijn het kasteel van Geuren (een oude versterkte woning van de 15^de eeuw met een kasteel van roze bakstenen omringd door Franse tuinen met een gezamenlijke oppervlakte van 20 Ha) en de Kerk van Saint-Etienne (gebouwd in de 11^de eeuw maar herbouwd in de 13^de, 15^de en 16^de eeuw; de kerk is sinds 1926 reeds geklasseerd als historisch monument).

Aubigny-sur-Nère    Na 158 km  -   Nog 0 km

In dit bloemendorpje dat 6500 inwoners telt, wonen veel afstammelingen van Schotten.  Dit is te danken aan de latere koning Karel VII die Aubigny in 1423 aan John Stuart, een Schotse bondgenoot tegen de Engelsen, schonk.  De Britse 'kolonisten' legden zich toe op de glasblazerij en de textielnijverheid.  Het 16^de eeuwse kasteeltje van de Stuarts is momenteel in gebruik als gemeentehuis.

Aubigny bezit verder oude vakwerkhuizen (16^de eeuw), een gotische kerk, een renaissance kasteel en mooie grote stadstuinen. Het eikehout voor de vakwerkhuizen kwam uit het naburige Fôret d'Ivoy.

Tot in de 19^de eeuw leefde de stad voornamelijk van de lakennijverheid. Die heeft nu plaats gemaakt voor toerisme en de productie van motoren voor het Formule 1-circuit.

Auberge LA FONTAINE 2, av. Général Leclerc 18700 AUBIGNY SUR NERE Tel +33.248.580259 Fax +33.248.583680

 

Ritverslag van de dag:

22 juli 2012

RIT 3

We zijn amper 3 ritten ver en meteen groeit het besef dat we al bijna halfweg zijn. Halfweg en nog geen trap te veel gegeven. Allee enkelen dan toch. En ik bedoel dan niet de chauffeurs van dienst die het gaspedaal kunnen induwen zo hard ze willen, maar wel de fietsers die hun pedalen geselen.

Drie dagen weg betekent ook dat de eerste kwaaltjes de kop opsteken. Het medisch bulletin van de koers is als volgt:

• AndreVR: de kou in de knieën;
• ErikS: pijn in de rechter- en linkerschouder van het duwen (en dan niet alleen op de pedalen);
• X, x, en x: pijn aan de poep (maar, dames, we verzorgen dat samen in de groep. Geen probleem, ge gaat er niets van merken.).

Tot zover het communiqué van dokter Dubois.

Morgen, indien nodig meer nieuws omtrent de medische toestand van de 18 Pallietertrappers die vandaag vrij luidruchtig waren enkele uren na de aankomst.

De zwaarte van de rit, een typische overgangsrit met redelijk wat vlakken stukken. Althans naar Franse normen. Het gemiddelde van de dag was dan ook verbazend hoog; bijna 27 km/hr. Het was dan ook amper 16 hr als we in vliegende vaart Aubigny binnen duikelden. Heel de groep uit mekaar geranseld. Eerst 1 Pallieter, dan 4 die sprintten voor het podium, dan nog een enkeling, dan nog twee en dan de rest even voor de volgwagen uit. Wie het allemaal waren, kunnen we hier nu niet vertellen; het is te delicaat.

Vandaag reden we ook nog een hele dag tussen de graanvelden. Het is verbazend hoeveel graan er dan wel kan groeien. De velden onnoemelijk groot. We zullen verdorie de eerste jaren nog niet zonder brood vallen, denk ik. Verder passeerden we ook de eerste zonnebloemvelden, iets wat in 1996 voor ons nog een rariteit was en waar we toen ontelbare fotos van maakten. Nu passeerde de groep de bloemen, ze draaiden hun hoofden weg van ons en naar de grond. Waarschijnlijk –nee, hopelijk- lag dat niet aan ons maar wel aan het slechte weer van de laatste dagen.

Het weer is hier eindelijk aan het keren. Vandaag fietsten we rond met een stralende zon op onze knikkers. Enkelen beginnen de hoofdkleur van een klakoen te vertonen. Rood op de neus, de oren, de armen tot onder de trui en de benen tot halverwege het bovenbeen. Het is een schoon zicht zalle.

Gisteren na de aankomst vertrouwde één van de nieuwe Pallietertrappers, me toe dat het verdorie ‘schoon’ is. “Ze zorgen/helpen iedereen, er wordt gelachen, verdorie het is schoon.” Hij vergat er verdorie wel bij te zeggen dat hij zelf goed marsjeert, iets wat wij hem ook niet gaan zeggen. Nee, meer moed geven we de mannen ook niet he. Ge zou het verdorie wel doen en uiteindelijkzelf buiten de prijzen vallen. Ah, nee he.

Het hotel is af. Ruime kamers, lekker eten, vriendelijke bediening. Wat wil ne mens nog meer. Vandaag fietsten we ook in de eerste van onze nieuwe wielertenues. Rood-wit-zwart gebaseerd op de groen-wit-rode truien van GreenEdge. Het waren schoon Pallietertrappers.

Ah ja, voor MarcW nog een meedeling: de eerste kilometers was geen probleem qua breedte van de weg en hoogte van de bruggen. De Pallieters konden overal onderdoor en ook den auto. Ik ben er deze keer 100 procent zeker van want ik was kort, heel kort bij de bediening van de Kovera-volgwagen betrokken.

Nu nog snel een drankske in het toeristisch Aubigny en dan weer stillekes onder de wol, dromen van morgen, van overmorgen, van Tourmalet en andere Pyreneen-reuzen.

Het gaat dus, zoals hierboven aangehaald, met IEDEREEN goed, meer dan goed zelfs. De groep is verdorie sterk, ongelooflijk sterk.

Lourdes, here we come

.