Meerdaagse naar San Sebastian in Spaans Baskenland

Zaterdag 14 juli vertrekken 21 leden van onze club voor een meerdaagse fietstrip naar San Sebastian, in Spaans Baskenland.

De afstand van 1300 km.wordt overbrugd in 8 ritten.  We proberen om dagelijks verslag uit te brengen.

Ritverslag Dag 1 - 14 juli, 2015 - Rit naar Le Nouvion en Thierache (174 km)

Wekenlang werken naar deze dag, wekenlang trainen bij de beeste, wekenlang de wederhelft negeren, want…. Vanaf vandaag is het presteren. San Sebastian here we come !!!!

JosH had de reis tot in de puntjes voorbereid. Afwachten of alles in werkelijkheid –lees onderweg- in orde is. Het is altijd en overal steeds een beetje stressen.

Rond de klok van 7 dwarrelden de eerste vertrekkers binnen bij het clublokaal De Vaot. Ivo en compagnon BartV stonden garant voor een geurende kop koffie. Bij aankomst meteen een eerste tegenvaller. Hadden we gisteren de volgwagen volledig geladen, de vriezer gevuld, dan had er ‘iemand’ gisterenavond of deze nacht niet beter gevonden om de stekker uit te trekken. Meteen de inhoud van onze vriezer warm, de kaas gesmolten, de boter lopend, de drank kon ons onderweg niet meer verfrissen. Wie??

Na de plichtplegingen bij een start (groepsfoto en afscheid van de vele wederhelften) ging het in vliegende draf richt Hageland en verder naar Waals Brabant. Het viel ons op dat enkele wederhelften breedlachend afscheid namen. Naar de reden is het voor ons raden. Enkelen zaten er de hele dag mee in hunne kop. Ze hadden immers niks anders om over na te denken, het was gewoon kilometers malen in een verzengende hitte.
De eerste stop was aan ‘la Butte de Lion’, oftewel de Leejef van waterloewe. Nee, niemand deed moeite om de berg te beklimmen. Het was al erg genoeg dat er een trap was om op de comion te geraken. Dat was al steil genoeg voor sommigen (KOVERA, lees Hilda, Maurice, Chris, e.a. HARTELIJK DANK VOOR WEERAL EEN VOLGWAGEN!!!).
Er stonden daar circa 70km op de teller.
De bookes werden bovengehaald, de innerlijke mens werd versterkt. Wie weet wat er nog zou komen…
Daar namen we afscheid van onze begeleiders EddyB en GuyV. Bedankt mannen, jullie staken ons een hart onder de spreekwoordelijke riem. Rond de klok van 14 uur hoorden wij dat jullie al aan het gerstennat zaten in Lybo. (of mochten we het tijdstip niet vermelden??).
Ah ja, ook Ronny was deze morgen van de partij om afscheid te nemen van zijn fietsmaten van dinsdag en donderdag. Mercikes maat!!

Vandaar begonnen wij aan ons toeristisch tripke. Een stop met foto aan het hellend vlak van Ronquieres en even verder een nieuwe stop met foto aan de lift van Strépy. Twee machtige bouwwerken. FilipS (werkzaam in de beton-industrie) begon meteen te rekenen hoeveel kubieke meters beton hiervoor wel zou gebruikt zijn. Zijn ogen tintelden voor het gemis van het contract…

Bij het binnenrijden van Maubeuge, onze tweede eet-stop. Paniek alom,…een prachtige locatie, te midden van een park, lommerrijk, een fris briesje, maar… geen plaats voor een sanitaire stop. Ennet nu iemand er een hevige behoefte aan had. Dan maar achter de bomen, naast de omwalling van de stad. Nood breekt immers wet.
We merkten toen ook al dat we stilaan hoger en hoger gingen. Gestaag ging de weg op en af, maar meestal meer op dan af. Enkelen slaakten een vloek in de groep. De enkele klimmers lachten in hun vuistje. De laatste 38 zouden misschien nog wel zwaar gaan worden.
Toch viel alles passend in de plooi. De wegen waren rustig, zoals praktisch de hele dag al, en in groep klom iedereen naar de top. Rond 16 uur parkeerden wij fietsen en volgwagen voor ons hotel in La Nouvion en Thierache.
Van hier moest nog 1 iemand verder, ReneM. Hij volgde ons de hele dag maar slaapt nog circa 30 km verder. Hij moet morgen alleen terug naar Hilset, wij verder richting San Sebastian.
Wie is er het beste aan toe???

De fitsen gingen rap-rap de garage in en onmiddellijk naar café Le But waar we ons belgskes tegen Engeland aan het werk konden zien. Groot was onze verbazing omdat het al 1-0 stond. Meunier, gemist tegen Frankrijk maar afgeschreven voor het tornooi, scoorde in de 3de minuut. Het viel ons op dat sommigen nog niet moe waren (zij gingen luid te keer tijdens de match) maar ook dat enkelen geplaagd werden door krampen. Nee lezers, we noemen geen namen. ’t Is te delicaat…

Nu is het wachten op het avondeten, 19.30 uur. Iedereen met een beetje gerstennat binnen, onder de douche en fris gewassen en geschoren seffens aan tafel.
De kop is eraf, de toer is begonnen, San Sebastian here we come!!

Ah ja, deze morgen vroeg er nog iemand een handtekening. In de drukte van de start werd dit vergeten, maar weet dat je die handtekening nog te goed hebt.

Enkele cijfers: 29 graden onderweg, 174km, circa 25.5 km/hr gemiddeld.

Voor de kruiskes… Dré, geen blad getekend, 21 deelnemers,…

Dit was verslag 1.
Ciao, au revoir et a demain.
Robert Latour uit de toer.

Foto : Groepsfoto bij ons vertrek in Hulshout  -  Aan de leeuw van Waterloo  -- Bij een doempunt van de rode duivels

 

 

 

Ritverslag Dag 2 - 15 juli, 2018 - Rit naar La Ferté sous Jouarre : 159 km

Vandaag zondag en dus een ‘officiële’ rit. Een rit voor de kruiskes, Een rit voor ‘echt’.

De eerste 50 km liepen meer naar beneden dan er moest geklommen worden. Allez zo leek het er toch op vanuit de volgwagen. Want, vandaag geen fiets voor Robert Latour uit de tour want anders was ik misschien te laat binnen voor de finale van Kroatië. Tegen wie ze spelen merkten we de hele dag. De Franse vlaggen hingen met honderden uit venster, uit wagens, of staken in bloempotten.

We reden de hele daag door ofwel graanvelden (lezers, niet bevreesd zijn, er is nog graan (meel, bloem) genoeg om de volgende vijf jaar nog brood te bakken), ofwel tussen maïsvelden of patattenvelden. Hier ook, niet bevreesd,… ge moet nog niet beginnen met het eten van chips, patatten genoeg!!

Over rustige, smalle wegeltjes ging het langs de meest pittoreske dorpjes. Dorpjes met amper 10 huizen maar met een gemeentehuis (mairie of hotel de ville) om ‘u’ tegen te zeggen. Hilset zou er jaloers op zijn.

Er werd vandaag gefietst inéén van de nieuwe pakjes. Een wit-zwarte tenue gesierd met o.a. Scalini mode (de betere boetiek, zo zegt mijn vrouw toch J), AKC voor den otto, landmeter M VD Vonder en ’t Hoekske. Zij zorgen begin december weer voor onze lekkere mosselkes.

We reden 70 km op dezelfde weg, D26. Zelfs zij zonder gps konden het juiste parcours volgen. Vandaar gingen het ff links-rechts en dan kilometers op D951 en D53.

Onderweg begonnen de vele hellingskes hun tol te eisen. De gruppetto werd groter en groter. Enkel namen een éénrittenkaart, enkelen een kaart voor de hele dag. Bij iedere beklimming ontplofte de groep. Hier enkelingen, daar enkelingen, ertussen een eenzaat en achteraan een groepke. Boven wachten gebeurde meestal maar het gebeurde ook dat men DACHT boven te zijn en er nadien, de weg achter de bocht toch nog opliep.

De eerste eetstop na circa 70 km was welgekomen. De magen werden gevuld, de bidons gevuld en men kon er terug tegenaan. Toch werd er amper 20 km verder al aan de rem getrokken. De warmte begon zijn tol te eisen, de zon deed haar werk. Constant circa 30 graden. De zon brandt de oren van de koppen. Insmeren tegen het zonneke is een must. Benieuwd wat dat de volgende dagen gaat geven.

Noteerden we gisteren 1 bandbreuk (MarcV), vandaag niks maar wel une chute. EddieVDB geraakte in de steentjes langs de kant van de weg en schoof onderuit, zonder erg evenwel. Verder nog een mechanisch defect. BartV, problems met achterwiel. Bij de 2^de eetstop ging zijn fiets de camion in. Een herstelling zou teveel tijd in beslag nemen. Allez, ik denk dat hij niet erg aandrong om het wiel te herstellen. Dat is mijn idee maar hé.

Den driver was dan ook verplicht zijn koersschoenen aan te doen en de laatste 35 km, zonder opwarming en met stramme spieren de laatste klimmekes klein te krijgen.

Momenteel is het aftellen naar ons avondeten, een buffet in Best hotel te La Ferté sous Jouarre.

En ah ja, vandaag is t ook nog voetbal. Na onze laatste match op het WK, een flut-match tegen het land dat dacht het voetbal terug naar huis te halen, eindigde in 2-0. Brons is prima voor onze duivels. Dan winnen we over 2 jaar maar.

Momenteel is het 1-1 en iedereen in de groep support (stillekes) voor de Kroaten. Toch zorgen we ervoor in stilte te supporteren.

Beste lezers, alles goed met de groep. De mot zit er nog niet in. Nog amper 6 rittekes en San Sebastian bengelt aan onze gordel.

Morgen onmiddellijk omhoog vanuit de start. Als dat enkelen maar niet de adem afsnijd. Een rit van 156 km naar Chateauneuf sur Loire.  Morgen bezichtigen we –of passeren we- enkele kastelen langs de Loire. Afhankelijk van de snelheid kunnen we efkes opzij loeren.

(En ik die dacht dat Chateauneuf altijd wijn was. Benieuwd of er morgen wijn zal zijn)

Een beetje cijfermateriaal: afstand 159 km, 1435 hoogtemeter, gemiddeld 27.5 km/hr, onderweg 30  graden, wind uit west-noord-west (niet tegen maar niet echt mee ook nit).

Groeten uit de toer van Robert Latour.

Ciao, au revoir et a demain mes amis!

 

Foto : Ieder doen zijn was

 

 

Ritverslag Rit 3

Beste lezers, vergeet de schatjes van patatjes. Vandaag geen patatten meer langs de kant van weg. Alleen nog mais en graan, maar dan wel graan in alles soorten, alle rassen, en waarschijnlijk als er brood meer gebakken is, alle smaken.

Vandaag met EricC als wegkapitein, een overgangsritteke. Een ritteke zonder geschiedenis, met amper enkel heuvelkes, met amper snelheid. Eric, hij dacht misschien alleen aan zichzelf, hield het tempo strak. 28 en niet harder. De meesten waren gelukkig.

De warmte begon ook zijn tol te eisen. Onderweg noteerden we 33 graden. De zon brand de oren van de koppen. De leveranciers van zonnecrème doen hier gouden zaken. 21 smeerders, 21 toeristen waarvan de kopkes roder en roder worden.

Een ander geheim is vandaag ook opgelost. Dachten we gisteren nog dat Chatzauneuf enkel voor wijn staat, dan weten we nu dat Chateauneuf sur Loire ook voor Stella Artois en blonde Leffe staat. Het gerstenat vloeide rijkelijk bij aankomst. Een 25cl pint was voor de meesten te klein, ze zouden en wilden een ‘grote ‘ pint hebben. 50 cl en niks minder.

Binnen de kortste keren was het vat van InBev, oftewel Stella Artois leeg en een reserve vat was niet beschikbaar. Dan maar van de nood een deugd gemaakt en overgeschakeld op Leffe blond.

Hadden de toeristen warm, wat dan gezegd van de mannen in de volgwagen. Warm, nee … heet. Zonder airco tegen max 30 km per uur. En alleen diezelfde poepkes achteraan.

Volgers ten lande, vandaag geen lang verhaal. We moesten net, met amper een douchke naar het Chinees restaurant. De Chinese tafel deed ons goed. De magen werden gevuld en de kelen –voor zo ver dat nog nodig was- werden gesmeerd.

Tegenvaller van de dag was dat er amper 2 thermossen met koffie gevuld werden. Wij was hier voor verantwoordelijk? De vroegere trips indachtig toen CelH en GerardH verantwoordelijk waren, toen was er koffie. Het was dan soms wel maar gekleurd water maar er was iets.

Afwachten hoe de reactie van de groep morgen zal zijn.

Morgen ook de eerste dag van inkopen. Ook deze verantwoordelijken –wie- moeten nog hun lijstje doorgeven.

ook de verantwoordelijken voor de was kunnen in gang schieten.

Lezers, een groep losgeslagen toeristen, Pallieters in  hart en nieren, lossen alles op. Een groep om op te bouwen.

Nu, 22:15 uur, op het terras van ons hotel, geen drank te krijgen, niks te beleven buiten het overlopen van de rit. Frankrijk won gisteren de WK-titel, vandaag waren er onderweg nog enkele vierders.

Beste lezers, tot morgen,

Ciao, et à demain.

Robert Latour uit de toer.

Foto : Met de groep aan het kasteel van Fontainebleau

 

Ritverslag Rit 4

Beste lezers, beste sympathisanten, beste vrienden,

Vooreerst een rechtzetting van gisteren en de voorbije dagen.

De gemiddelde snelheid was niet –zoals aanvankelijk meegedeeld- 27,5 maar wel 25,7 km/hr. Ere wie ere toekomt, zelfs als het in ons nadeel is.

Verder was het gisteren ook een blij weerzien, een blij weerzien met onze vorige clubkledij. De groen-wit-grijze truien en broeken was een plezier om terug in groep te zien.

Nu het cijfermateriaal van vandaag, nu zijn we nog in goede staat,…

Afstand: 156 km, gemiddeld 26.5 km/hr, temperatuur 24-29 graden.

Onderweg vil het onmiddellijk op, en ook al gisteren, dat de Fransen niet wild lopen van de Tour van hun land, oftewel de tour de France, maar wel van het WK. Vlaggen alom nog, vlaggen met ‘Vive les Bleus’. Ik veronderstel toch dat zij de Franse voetbalploeg bedoelen en niet Allaphilippe, een Fransman die rijdt in een blauwe trui van Quick Step. J

Vandaag was het fietsen in ons 2denieuw stel. Gebaseerd op de retro kledij van Pelfort-Lejeune, een profploeg uit lang vervlogen tijden. Toeval wil dat we bij aankomst in het hotel Pelforth kregen, zoals het lot het zou willen.

De sponsors van vandaag –waarvoor onze dank- waren o.a. Transport Michiels, De Hoofdzaak, maar grotendeels ons clublokaal cafe DE Vaot.Bedankt Cindy, Scholle en Guy!

Het was vanaf gisteren ook een blij weerzien met iets wat ons sinds de eerste groepstrip naar Lourdes in 1996 bijgebleven is… zonnebloemen. Hele velden met zonnebloemen. Eindelijk, na de patattenvelden, de maïsvelden en de graanvelden, gisteren eindelijk terug de ‘tournesols’, oftewel zonnebloemen. Gisteren een enkel veld, vandaag immense velden.

Het parcours vandaag ging langs ellenlange rechte wegen, temidden van de bossen. En wie bossen zegt, zegt natuurlijk ook wild. Langs de kant van de weg en op de weg zagen we enkele doodgereden vossen, een bambi (één iemand in de groep bracht uit dat deze bambi ook een vos was…) en zelfs een everzwijn.

Regelmatig werden we via borden langs de kant van de weg gewarschuwd voor overstekend groot wild.

Na circa 70km kwamen wij op het domein van de ridders en de jonkvrouwen. Langs ellenlange lanen naderden we het kasteel Chambord. Een machtig gebouw, 55 ha en een omwalde muur van 32km. De ogen van de pallietertrappers, want ze zaten nog niet kapot, vielen open.

In het park hielden we onze eerste eetstop.

Vandaag dinsdag, was het natuurlijk fietsen in Hulshout, vertrek aan de beenhouwer of vertrek rechtover Jef van  ’t pastorke.

Hoe zouden de achtergebleven nu hun rit moeten doen. De kopmannen van beide groepen zitten immers halfweg Frankrijk. Denken we maar aan HermanH, MarcV, RobkeW en anderen.

Enkelen hadden onderweg leedvermaak omdat zij, als koptrekkers e.d., niet present waren.

In Oisly, na precies 100 km, noteerden we de eerste druiven. Ellenlange wijngaarden. Even verder dan natuurlijk een wijnproeverij met verkoop.

Het was een hele klus om enkelen te overtuigen verder te fietsen en het proeven aan anderen over te laten. 100 km fietsen heeft immers een invloed op de smaakpupillen en zou mss aanzetten tot het kopen van minder goede wijn. EricC, we fietsen verder…

De laatste drank- en eetstop was na ongeveer 130 km. Het lukte hier iemand om zonder help verder te fietsen. Waren het de kilometers, was het de hitte, waren het de opeenvolging van ritten??

We hopen voor hem op een goede aankomst in San Seb.

Lezers, alles goed met de groep.

Enkelen konden net hun hart ophalen  in het zwembad, anderen haalden het zelfde orgaan op aan de toog. Jullie mogen/kunnen invullen wie waar was. Wij gaan het jullie niet vertellen.

Tot slot,…. Vandaag een viering in de groep…

Proficiat mevrouw Siongers met jullie 25 jarige huwelijksverjaardag. Een unicum dezer dagen.

Wij zorgen goed voor ’t ventje. De rest is voor u J.

Big kisses van ieder van ons hier. Ik ben zeker dat hij u bij terugkomst op passende wijze in de bloemetjes zet. En,.. gebeurt het niet,… dan heeft hij met ons te doen.

Hij is nog niet aan de nief patatten dan. J J

Greetz en tot morgen.

Ciao, bonjour et a demain.

Robert Latour uit de tour

 

Foto : Het Kasteel van Chambord

 

Ritverslag Rit 5

Gisteren, zoals iedereen kon lezen, rit 4. Rit 4 van 8 ritten betekent meteen het draaien van de matrassen zoals in het leger. Halfweg de toer.

De kereurs in de groten toer (TdF) doen er verdorie veel meer dagen over om Frankrijk te doorkruizen. De Pallietertrappers doen het in amper 8 dagen.

Vandaag fietsten we terug in één van de nieuwe pakjes. Pakjes (wit/groen/zwart) gesponsord door Sportiva (Chris en ons Connieke), Bouw Dils, Beenhouwerij Het Eindeken, wijnen Landolium en onze Joop (In de Gloria).

Gisteren na aankomst en ook na het schrijven van het verslag, probeerde een Pallietertrapper nog iets bij te verdienen. ’t Zal wel in’t zwart moeten zijn want als gepensioneerde gaat dat niet zo makkelijk, ook al is de wetgeving recentelijk veranderd. StafDR nam het stuur van het grasmachine over en begon het gras rondom het hotel te kortwieken. Toen er gevraagd werd: “Staf, wa drinkte gaa?” lag het grasmachine onmiddellijk stil en kon de tuinier verder werken.

De start ging op en af en zo zou het de hele rit blijven duren. We waren nog maar net boeven of de weg ging terug naar beneden en onmiddellijk terug omhoog. Het was hijgen, puffen en blazen. De klimmers lachten in hun vuistje. Daarbij kwam dan nog de zon. De temperatuur wees 24, 25 tot zelfs 30 graden.

Van het thuisfront horen wij dezelfde signalen. Het is in Hilset en omgeving ook puffen en blazen. Het enige verschil is dat de dwangarbeiders van de weg nog moeten presteren, dat wil zeggen trappen. De warmte begint misschien stilaan 

zijn tol te eisen.

Na 50 km paniek in de groep. LouisS zou zijn rugzak vergeten zijn in het hotel. Heel de volgwagen werd onderste bovengehaald. Nee, mijn rugzak hangt hier niet. Misschien onder de bagage. Ok dan de valiezen eraf.” Niks te vinden. Dan maar contact opnemen met het hotel om te verifieren of zij misschien iets gevonden hebben in kamer 63. Niks ofteniks. Omdat vier ogen meer zien dan twee gebeurde er een check door een collega. “Witte, en deze zak waar ge een halfuur voor gestaan hebt?” “Ah ja, ik wist niet dat ik een zwarte rugzak had,…”

Probleem  opgelost, iedereen kon verder.

Onderweg nog steeds graanvelden maar ook meer en meer zonnebloemen. Iemand wilde persee een foto te midden van een zonnebloemveld. Geen fototoestel mee. De mannen met GSM zwegen als verstijfd. Het zal iets voor morgen worden.

De verschillende bergskes werden aangegrepen om punten te pakken. Alleen was het beneden niet zeker of er punten te verdienen waren. Alleen, afhankelijk wie er boven als eerste doorkwam, waren er toch punten. Feit is dat FilipS de bergtrui heeft maar we weten niet exact met hoeveel punten voorsprong.

We reden langs prachtige en echt verlaten wegen. Af en toe en dorpje; weinig of geen autos op de weg; Zat de mot in de groep door de hitte, dan zat er nu en dan ook een wind in de groep. Benieuwd wie vandaag de broeken moet wassen. Ze zullen niet allemaal proper zijn, vrees ik.

Op 12 km van de streep arriveerden we in Oradour sur Glance. Misschien zegt dit jullie weining maar het was hier dat 200 SS-ers als represaille voor de landing van de geallieerden in Normandie een heel dorp uitmoorden. 623 personen werden doodgeschoten, opgebrand,… De jongste was amper enkele weken oud, de oudst half 80. De bevolking werd samengedreven op het dorpsplein, mannen van vrouwen en kinderen geschieden. De mannen moesten in 4 schuren en klokslag 0430 uur, na de ontploffing van een granaat, openden de Duitsers het matrailletvuur. De mannen werden in de schuur doodgeschoten, de vrouwen en kinderen op het dorpsplein. Nadien werden de schuren in brand gestoken. Oradour werd platgebrand. Momenteel staan de restanten van de huizen, de auto’s en de inboedel er nog. Desolaat. Iedereen werd er stil van. Amper 1 vrouw en 4 mannen overleefden.

Oradour sur Glance,… om te onthouden.

Na 169 km den arrivee in St Junien, gemiddelde van 24,8 km/hr maar wel 1456 hoogte meters. Een record voor deze ronde.

Daarnet aan tafel werd er nog goed gegeten, d.w.z. dat de toeristen nog in goeden doen zijn.

Ciao, bonjour et a demain.

Vandaag ook een mail van EddyB. Inhoud is doorgegeven aan de groep. Thanks

 

Foto : In Oradour-sur-Glane, een dorp uitgemoord door de duitsers in 1944

 

Ritverslag Rit 6

Vandaag de 2^de langste rit van onze toer, 168 km.

We vertrekken met maar liefst een uur vertraging. JosH vroeg gisterenavond de hulp in  van onze 2 mechaniekers, zijnde CelH en ErikS, en zij slaagden erin om alles naar den duvel te halen. Geen versnelling meer, dus gedaan met schakelen.

De mechaniekers, allez ons aller Mauriceke Verschooren oftewel Ooms, is onnavolgbaar. Zij draaiden en draaiden aan alles schroefjes tot dat alles ‘foutu’ was.

De Jos kon, noodgedwongen zijn fiets op de camion installeren. Achteraf had hij hier geen bezwaar tegen. Er waren minsten 17  beklimmingen in het parcours.

Bij aankomst ware er maar liefst 1470 hoogte meters. Een nieuwe record.

Voor het eerst in de clubgeschiedenis vertrokken er ook 2 deelnemers met een rugnummer aan de start. ‘46’ en’57’. Volgens hen heb je pas een koers als er rugnummers zijn. Het nummer 46 had zelfs extra publiciteit naast de nummer, precies zoals in een echte koers.

Onderweg reden ze wel de nummers aan gort.

Onderweg was het één en al zonnevelden. De graangewassen waren in de minderheid. Hier en daar wel een weide met koeien van de Limousin. Bruin maar met prima vlees naar het schijnt.

De rit was niet alleen lang maar ook lastig. Van bij de start ging het op en af. Soms meer op dan af, soms een beetje meer bergaf. Bij aankomst, zoals hierboven aangehaald, een totaal  van 1470 hoogtemeter; Wie met ee koersfiets rijdt die weet wel wat dit betekent.

Onderweg moesten de volgers ook niet alleen brood, rijstpap en bananen kopen maar ook met de volgwagen naar de garage. Meer bandendruk en de reparatie van een achterlicht. Met iemand van de politie in de groep, moeten we maar beter in orde zijn. J

De volgers poogden onderweg de groep te verrassen door te stoppen aan een terraske. Zij hadden de volgwagen veilig achter de hoek geparkeerd. Niettegenstaande dit, kreeg er toch één Pallietertrapper ons in de gaten en schreeuwde een luide “Daar zitten ze” in de groep. De rest had niet veel meer nodig om ook voet aan de grond te zetten. Binnen de kortste keren zat iedereen op het terras.

Zoals aangehaald was het vandaag een rit van klimmekes. Kort maar op het einde van de dag beginnen zij wel te wegen. In die mate dat enkelen van de voorste gelederen tegen het einde van de rit afzakten naar de gruppetto. Nee beste lezers, namen geven wij niet prijs.

Voor de aankomst in Montcaret was er een groepsstop op een terras op amper enkele kilometers van ons hotel.Hier vloeide de blonde Leffe en de Pelforth weer rijkelijk. Een geslaagde dag wordt zoals iedere dag op een passende manier afgesloten.µ

De service is het hotel, spijtig dat er in de buurt niets te beleven is, is grandioos. De eigenaar en zijn personeel doen alles om het onze naar behagen te maken.

Vandaag ook nog een groepsfoto voor onze hoofdsponsor KOVERA. >Mercikes Hilda, Maurice, Chris en allen voor de jarenlange goede zorgen!!

Morgen komt de langste rit uit de toer, 172 km. Weliswaar over grotendeels vlakke wegen.We doorkruizen de Landes en de vele wijnstreken rondom Bordeau.

Weten dat er morgen enkele flessenwijn op tafel staan??

Allez, het is nog geen enkele dag anders geweest zalle….

Greetz van Robert Latour uit de Toer.

Ciao et a demain

 

Ritverslag Rit 7

Met de voorbarige prijsuitreiking gisteren, liep alles een beetje uit. De podummissen hadden meer tijd nodig dan voorzien. Vandaar geen verslag gisteren.

Even een terugblik. De dag begon niet ander dan de anderen. Ontbijten vanaf 7 uur (enkelen stonden om 06.45 uur al aan de deur van de ontbijtzaal te duwen..), een obligate groepsfoto voor het hotel, de renners weg en de volger op zoek naar een tiental broden,  10 kg bananen, wat beleg en dies meer, om de dag door te komen.

Verder moesten we op zoek naar een fietshersteller om onze organizator terug inde koers te krijgen. Eens in de winkel aangekomen vroeg Jos of een nieuwe versnellingskabel voldoende was. De mecanicien draaide met zijn ogen. Ieder vijske moest bijgesteld worden.

Met 11 euro  konden we verder. Een meevaller. JosH had immers onderweg al enkele prims gepakt. Zodoende kon dat er ook nog af.

Bij de start slaagde de groep erin om langs de verkeerde kant te vertrekken. I.p.v. van linksaf, rechtsaf. 10 man met een GPS maar niemand die iets in de gaten had, laat staan zijn stem liet horen. Noodgedwongen na circa 3 km de remmen dicht, en terug draaien.

Na 15 km ging er een luide ‘hoera’ door de groep. De 1000 km waren een feit. Sinds onze trip naar Lourdes in 1996 is dit een vast ritueel.

Oh ja, vandaag was het weer fietsen met een nieuwe uitrusting. Dank aan o.a. Joop (in de Gloria), Landolium, De Hoofdzaak,

Onderweg, we passeerden immers de streek tussen de 2 rivieren, de Garonne en Dordogne, wat de Fransen Entre Deux Mers noemen.

Verder passeerden we de Landes. Ellenlange wegen met links en rechts naaldbomen. Enkelen vroegen om voor hun tuin ‘pin de Landes’ mee te nemen.

Een vrijwilliger om dit taak op zich te nemen werd niet gevonden.

Het viel ons op dat er honderden en honderden jonge naaldbomen geplant werden. De anciens dachten terug aan hun trip door de Landes van vroeger, maar het was niet meer herkenbaar.

Het avondeten was meer dan degelijk, afgesloten met een pousse cafe. Enkel toen de rekening kwam was het minder.

Tot morgen

 

Ritverslag Rit 8

Vandaag dan onze laatste rit, met het dak van de toer, Jaizkibel op (amper) 544 m hoogte. Dit betekent niet dat dit een flutronde was. Iedere rit moest er geklommen worden. Het waren hellingskes waar altijd moet bijgetrapt worden en die op het einde van de dag, zwaar in de kuiten te voelen waren

We begonnen met de uitlopers van de Landes, maar kwamen al vlug in de kuststreek. We passeerden Bayonne en Biarritz om –zonder we het zelf beseften- in Spanje te komen. Het viel ons op dat de benamingen van de gemeenten en steden dubbel geschreven werden, Baskisch en internationaal. San Sebastian,… Donostia.

Het was prachtig om de stranden, de ruwe stranden te zien. Onderweg tevens enkele stappers naar Santiago de Compostela.

Even voorbij Irun, ging het dan links naar de voet van de gevreesde Jaizkibel. Van hier begon voor enkelen de koers. Op de top was het geen ex-aequo. Zoals de duiven ’s zondags vielen de Pallietertrappers (en deze keer niet Pallieterstappers) binnen. Een cola of waterke deed deugd op de top.

Onderweg hadden ze ook al 2 fameuze regenbuien getrotseerd. De laatste keer konden we net op tijd schuil in een hangar waar petanque gespeeld werd. We maakten van de nood een deugd en namen de gelegenheid te baat om de innerlijke mens te versterken. Hmmm.

Na de Jaizkibel moest het bergaf naar San Sebastian gaan. Hoola. Niks ervan. Klefferen weer. Onderweg speelden we het ook klaar om de wegakpitein kwijt te spelen. De 19 overgebleven fietsers gingen dan maar zonder hem op weg naar de gereseveerde bar aan de rechterkant van de baai. San Miguel vloeide rijkelijk.

Na circa 15 minuten was er nog de laatste Pallietertrapper die ‘aanmeerde’ - Waar die gezeten had is een vraagteken - Naar verluiid heeft hij een sightseeing toer gemaakt door de heuvels van San Sebastian, en hoe hij eenzaam en alleen het terras aan het surfstrand wist te bereiken is voor velen een vraagteken.

Met een tripke naar het hotel, ver weggestopt tussen de heuvels buiten San Sebastian zit onze toer erop.

Vanavond nof eeen lekkere maaltijd in de oude stad van San Sebastian.

De nieuwe uitrusting van Kovera, Kantoor Thys, Voet, Guy De Wever en andere Danny De Raet-en was prachtig in Baskenland.

Aan iedere deelnemer hartelijk dank. Proficiat. WE DID IT AGAIN.

Aan onze sponsors eveneens hartelijk dank!!!!

Greetz van Robert Latour uit de Toer

.