De pallieterstrappers 15 dagen als pelgrim (uit de mond/pen van een deelnemer)

Na enkele maanden van organiseren, trainen, nog meer kilometers maken en vooral uitkijken naar…   was het dan eindelijk zover. Vijftien pallietertrappers stonden met frisse kuiten klaar voor twee weekjes met de fiets. Samen vertrekken op weg naar Santiago de Compostella, in het spoor van honderdduizenden die het ons voordeden, op weg naar het graf van de apostel Jacobus in de Spaanse, noordwestelijke provincie Galicië. Zijn wij er klaar voor? Het weer? Goh, is dat niet hartstikke saai joh, dat racefietsen? Urenlang over van die lange rechte asfaltwegen. Bereikt iedereen Compostela? Vele van deze en andere vragen spookten door mijn hoofd. Tijdens oefenritten leerden we alvast dat wij samen ons doel willen bereiken.

Als route-architect was ik niet op de hoogte van alle wegenwerken, omleidingen, staat van het wegdek, rode zones en andere festiviteiten. De tochten gingen door een: laagvlakte, golvend, heuvelend en berglandschap. Het fietsen was hard werken door de hitte, de vele hoogteverschillen met soms pittige klimmen. Fietsen in een sterk golvend landschap bij temperaturen die oplopen tot 40° is niet niks. Elke dag doet je zitvlak een beetje meer pijn. Maar uiteindelijk lukte het voor iedereen de routes te volbrengen.

Onderweg stond de goed gevulde verzorgingspost ons op te wachten. Als aasgieren stortte een uitgehongerd en moegestreden peloton zich op het aangevoerde proviand. Aan het eind van elke dag, we zouden geen echte wielertoeristen zijn mochten we niet een of ander terrasje meenemen om bij een fris biertje (vochtbaxter) te bekomen van de geleverde inspanning. Bij aankomst in het hotel hoefden we enkel aan te sluiten voor het avondeten. Na het eten volgt het straattheater. Een briefing in de vorm van standup Comedy, waar even een terugblik op de dag gedaan wordt en een tipje van de sluier van de route van de komende dag gegeven wordt. De briefing wordt positief afgesloten met de weersvoorspelling. Hoewel iedereen best vroeg zijn bedje opzocht, viel het niet altijd mee om snel in slaap te vallen. Je hoorde de geluiden van je kamergenoten wat inslapen soms lastig maakt. Na de nachtrust s’ ochtend ontbijten met warme croissants die de boter doen smelten en waar de confituur onvermijdelijk uit druipt.

In de groep heerste een prima sfeer, veel begrip voor ieders doen, zijn en kunnen. Een groep van jong en minder jong samen als een team. Denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat iedereen het een geweldige tijd heeft gevonden.

De pelgrimstocht naar het graf van apostel Jacobus fietsend afleggen, was een indrukwekkende ervaring en een onvergetelijke herinnering die werd afgesloten met een spetterend vuurwerk. Pas als je het fameuze portaal ‘Portico de la Gloria’ van de kathedraal betreedt, is je legende een feit en de reis volwaardig besloten. 

Voor mezelf waren het 2074 km met geweldige inspanningen en fantastische uitzichten. Ik zat ruim 88 uur en 18 minuten op de fiets en fietste 18467 meter omhoog. Twee heel mooie weken die achteraf zelfs qua weer alle verwachtingen overtrof.

Voor mij was het voor de tweede keer dat ik op stap ging met de Pallietertrappers en het zal ongetwijfeld niet de laatste keer zijn. Het waren schitterende dagen die voorbij zijn gevlogen. Het was een hele ervaring die veel voldoening gaf. Mijn fiets ziet er nu uit alsof ie meegedaan heeft aan Parijs-Dakar en ik ga even een weekje niet op een zadel zitten. maar de titel van PELIGRINO BICICLETTA is verdiend. Het vat is af, de tank is leeg, maar de rugzak met fantastische ervaringen is opnieuw wat bijgevuld. Bedankt aan mijn metgezellen voor de compagnie in de volgauto, op de fiets en in het hotel, voor de soms hilarische momenten aan tafel en voor het plezier in het algemeen. Merci! Iedereen bedankt voor zijn bijdrage.

Arrivederci, John 

Voorwoord

Was er in 2004 nog de keuze tussen 10 plaatsnamen op het keuzeformulier voor de buitenlandse trip van dat jaar (‘SdC haalde het met 12 stemmen), dan was de keuze in het kader van ’40 jaar WTC Pallietertrappers’ eenvoudiger. Welke trip kan er nu beter in aanmerking komen voor een jubileum viering dan Santiago de Compostella? De keuze lag dan ook voor de hand. Een heruitgave van 2004 was in de maak.

Tijdens de jaarvergadering 2020 werd er stilletjes gepolst naar de mogelijke interesse bij de leden. Was er geen interesse, dan was het idee snel van de baan en keken we voor 2022 uit naar een andere, nieuwe bestemming. Al vlug noteerden we echter 18 kandidaten. Sommigen enthousiast, anderen schoorvoetend.

“Santiago de Compostella, here we come.”

Dat we met onze fietstrip naar Santiago niet aan ons proefstuk zijn, bewijzen de vele foto’s aan de muur in het clublokaal. Sinds ons 1^ste buitenlands verblijf te Alpe d’Huez in 1992 blikken we terug op vele bijzonder geslaagde verblijven te o.a. Colmar, Oberkirch, Epernay, Poligny, Boulogne-sur-Mer, Soest, Munster en andere Heuvellanden. Een blijvende herinnering waren de meerdaagse trips naar Lourdes (2 x), Rome en Barcelona (beiden met politie-begeleiding door de stad), Praag, Santiago de Compostella, Boedapest, Firenze, Venetië, Dresden-Berlijn, Meer van Bled, San Sebastian en tijdens het Corona-jaar 2020, Krakow.

Omwille van de afstand, de weersomstandigheden en het traject geldt de fietstocht naar Santiago de Compostella als dé ultieme tocht voor wielertoeristen. Het is DÉ TOCHT-DER-TOCHTEN. Reeds van in de middeleeuwen trok het bedevaartsoord in Noord-Spanje pelgrims uit de hele wereld aan. Met duizenden volgen zij jaarlijks te voet, met fiets of paard, dan wel ezel, één van de verschillende bewegwijzerde trajecten. Sommigen doen er 3 tot zelfs 6 maand over om de enkele duizenden kilometers af te leggen. Zij zijn dan ook uitermate fier als hun naam ter plaatse in het register van pelgrims wordt bijgeschreven, hun geloofsbrief mogen afhalen (na voorlegging van de nodige stempels onderweg) en hun naam tijdens de viering in de kerk wordt vernoemd.

Van de verschillende bestaande trajecten, hadden we de keuze tussen de Via Turonesis (ten westen van Parijs), de Via Lemovicenis (langs Vezelay), de Via Mosana (van Aken/Maastricht naar Luik en zo verder) of de Via Podensis (langs Le Puy-en-Valey). Deze laatste twee waren voor ons geen optie.  Het parcours van de Via Turonensis is het vlakste en dus naar alle waarschijnlijkheid het makkelijkst. De combinatie van de Via Lemovicensis en de Via Podensis is volgens ingewijden het prachtigst qua natuur en beleving onderweg het mooiste van alle, maar met zijn ruim 2700 km het langst en met de beklimmingen onderweg tevens het zwaarste traject.

Om niet volledig hetzelfde parcours van 2004 te volgen, werd er geopteerd om de Via Turonesis te volgen. Tevens zijn de westelijke Franse regio’s die we nu doorkruisen, voor de club onontgonnen gebied. Voor het eerst in onze 40 jaar doorkruisen we deze streek. Met eerdere trips naar Rome, Barcelona en SdC, heeft het oosten van Frankrijk voor ons geen geheimen meer J J.In het zuid-Franse Saint-Jean-Pied-de-Port, aan de voet van de Pyreneeën komen de verschillende ‘Caminos’ samen. Het is er dan ook altijd een drukte van jewelste met de vele stappende en/of fietsende bedevaarders.

Eens de bergen overgestoken volgen we dan de Camino Francés om via de gekende, beruchte en door duizenden pelgrims bewandelde en befietste weg over Logroño, Burgos en andere Santa Domingo de la Calzada’s Santiago de Compostella te bereiken. We zullen dan bijna 2100 km onder wielen en in de benen hebben.

De ritten plus het verblijf ter plaatse zorgen voor een trip van 16 dagen. Wisselden we in 2004 dagelijks van chauffeur (onze ‘vaste’ volger was toen Paul Verelst), dan is er nu een vaste chauffeur, dagelijks aangevuld met een aangeduide ‘convoyeur’. Samen zorgen zij onderweg voor de aankopen, tanken, een koffietje hier en daar en de noodzakelijke stempels in het ‘boekje van de Pelgrim’.

Verder blijft het systeem van de vaste taakverdeling, de dagelijkse wegkapiteins, de picknick-stops onderweg met de kaas, paté, fruit en sis-sis onveranderd. Overnachten doen we bij voorkeur in twin-kamers, maar soms ook in een ‘meerdere-personen-kamer’.

De voorbereiding op Santiago de Compostela-2021 vergde minder werk dan onze eerste trip in 2004. De lock-down omwille van Corona gaf me meer tijd door het verplicht ‘thuisblijven’. Veel van de info ‘2004’ was nog geldig of kon makkelijk aangepast worden. Omwille van de andere trajectkeuze is het wel zaak om het parcours en de toeristische omschrijving uit te vlooien. De hotels volgen dan wel.

Tot slot wil ik vooraf enkelen hartelijk danken voor hun inzet en medewerking. John zorgde voor het parcours en de nodige aanpassingen achteraf, Dirk bezorgde bijwijlen nuttige links naar Internet sites, Marc voor de plichtsgetrouwe betalingen, anderen voor de noodzakelijke sponsoringen en tot slot ieder jullie voor het gestelde vertrouwen.

Rest mij enkel en alleen nog jullie een goede trip toe te wensen en voor ieder van jullie én voor mezelf, de moed, volharding en opoffering om de nodige trainingsuren en de nodige trainingskilometers af te malen.

Johny