Rit 6: Angoulême - Duras

Afstand: 130 km -   Weer: bewolkt maar zonnig

Onze sponsors:

DE HOOFDZAAK – MAGNUS VILLAS –MARCEL VAN DIJCK - LANDOLIUM – TRANSPORT MICHIELS – OPTIEK WIM LODEWYCKX – OKAY – SANITAIR DE WEVER – GARAGE DE RAET DANNY en CAFE DE VAOT

Vandaag rit 6 wat betekent dat we morgen onze matras kunnen draaien en dat onze toer half is.

Het was geen pretje om de grote stad Angoulême uit te fietsen. Van bij sde start was het ruim 3 km omhoog tegen soms een stijgingspercentage van tegen de 10 %. Onmiddellijk zat iedereen op zijn plaats; de klimmers vooraan en de mannen voor de vlakke ritten achteraan. Het zou de hele rit niet veranderen.

Bespeurden we aanvankelijk nog wolken aan de hemel, dan was het toch warmer dan de vorige dagen, en bovenal het bleef droog. Dit in tegenstelling met de regen die men op het thuisfront te verwerken kreeg. Wij hopen dat het toch nog een beetje meevalt en dat de mensen niet te veel waterschade hebben.

Het was vandaag een kortere rit (130 km), maar dat wil niet zeggen makkelijker. De wegen gingen constant op en af. Ging het omhoog dan was het ook echt omhoog met soms fatsoenlijke klimpercentages.

Fietsten we de voorbije dagen tussen graan-, mais of bietenvelden, dan was het vandaag zonnebloemen en tegen het einde van de rit druiven. We zitten immers in de buurt van Bergerac en Bordeaux; een streek gekend omwille van de lekkere wijnen.

Wat het doet als een renner geen kopzorgen meer heeft, dat konden we vandaag ondervinden. Herman was de voorbije dagen geplaagd met een kapot achterwiel en begon zich af te vragen of het wiel nog kon hersteld worden. Zoals gisteren aangehaald; is alles piccobello hersteld en dus fietst hij nu rond zonder verdere kopzorgen. Dit resulteerde in een kopbeurt van bijna 100 km. Hij leidde onderweg de groep tegen een tempo dat voor iedereen OKE was. Bedankt Herman. Bij aankomst in Duras (prachtig plaatsje met een kasteel uit de 12^de eeuw) en na enkele Duvelkes, bekloeg hij zich wel dat er niemand overnam. Door de te drukke weg onderweg, was het fietsen op 1 lijn, d.w.z. iedereen achtereen. Het was dan ook niet evident om erover te komen door het drukke verkeer<;

Ondertussen rondden we de kaap van 800 km (de treinrit buiten beschouwing gelaten). Morgen fietsen we richting Aire sur l’Adour en komen we bijna aan 1000 km; een mijlsteen voor iedere deelnemer.

Zoals gisteren aangehaald; is de moraal van de troepen nog optimaal, draagt iedereen zijn steentje bij en,…. Is iedereen hier nog graag.

Vandaag slapen we zoals aangehaald in Duras, in een prachtig oud gebouw met zwembad. Benieuwd wie op dit ogenblik baantjes aan het trekken is.

Alles oke met ons en groetjes aan Hulshout !!!

Angoulême - Duras

       Donderdag 15 juli 2021  -  130 km

Wegkapiteins: Eric Clé – Rob Wendrickx – Herman Wouters

Bijzitters: Ronny Delmé – Willy Warpy

Aignes-en-Puypéroux

Na 27 km  -  nog 103 km

Aignes huisvest een ‘statig huis’ dat vroeger dienst deed als de zetel van een leengoed dat viel onder de heerschap van la Faye. In 1541 verwierf het heerschap van Aignes het via Antoine de Viaud en het bleef in de familie tot het einde van de 17^de eeuw.

Aan het begin van de 20^ste eeuw was het huis eigendom van de heer L. Tabuteau, de burgemeester van de stad.

Het opmerkelijkste monument van de stad is echter de kerk van Puypéroux, gebouwd op de top van een hoge heuvel, die opsteekt als een kaap tussen twee smalle valleien. De kerk bevat ook het graf van Sint-Gillis, de stichter, en werd prachtig gerestaureerd.

De kerk was opgericht door Benedictijnse monniken in de 6^de eeuw. In de 15^de eeuw werd de priorij vernietigd door de Engelsen. De gebouwen werden verbrand, de monniken trokken zich terug. Het Puypéroux klooster werd een eenvoudige klooster priorij.

Aan het begin van de 20^ste eeuw startte men met een jaarlijkse pelgrimstocht naar het graf van St. Giles.

Chalais

Na 49 km  -  nog 81 km

Het voormalige kasteel van de prinsen van Talleyrand-Perigord, waarvan het imposante silhouet de stad domineert, symboliseert het rijke erfgoed van Chalais.

Het gebouw wordt gebouwd in de 11^de eeuw, maar onderging vele wijzigingen. Het werd bezet door Engelsen tijdens de Honderdjarige Oorlog, ontmanteld in juni 1453 en herbouwd in de 16^de eeuw. Het poortgebouw en het hoofdgebouw zijn in Renaissance gebouwd.

In de 17^de eeuw werden een kapel en paviljoenen toegevoegd. In de 19^de deed het gebouw dienst als opvang voor ouderen.

De parochiekerk van Saint-Martial (foto ß) grenst aan het kasteel en dateert uit de 12^de eeuw. De gevel is romaans. De kerk deed later dienst als klooster en werd herbouwd in de 17^de eeuw door Princess Jane Frances de Talleyrand.

Verder is er ook nog de kerk van St. Mary (12^de eeuw). De gevel werd herbouwd in de 19^de eeuw.

Parcoul

Na 58 km  -  nog 72 km

De kerk van St. Pieter en St. Paulus werd gebouwd in 12^de eeuw, herbouwd in de 17^de eeuw. Bijzonder zijn de preekstoel en het koor. Verder is het huis van Mazillière, of het kasteel Bardolet te bewonderen.

Een andere kerk, in Romaanse stijl, is gewijd aan St. Martin (12^de eeuw), herwerkt in de 14^de en 19^de eeuw. Dit gebouw, geklasseerd als historisch monument, was ooit de priorij van de Benedictijner abdij van Charroux.

Montpon-Menestrol

Na 88 km  -  nog 42 km

We zijn in het land van de gastronomie, de streek van foie gras, confit, magret (eendenborst). De wijngaarden van Bergerac en het prestigieuze Saint-Emilion appellation zijn in de buurt.

Het centrum van Montpon-Menestrol (5600 inw) ligt langs de rivier Isle in de Périgord Blanc. Menesterol was ooit een zelfstandige gemeente. In 1964 werden de drie gemeenten samengevoegd tot Montpon-Ménestérol-Montignac.

De naam van de stad duikt op in de 12^de eeuw eerst in "Castrum" (kasteel) van Montpao in 1170, een verengelste vorm van Montpont verschijnt in de 19^de eeuw, toen Montpon-sur-Isle. Montpon kan voortvloeien uit de combinatie van het Occitaans "berg" kwam van het Latijnse "mons" en pau, Pauw "Pauw" uit het Latijn pavo, pavonis.

De naam Menestrol komt van het Latijnse "monasteriolum" (klein klooster). Menesterol behoort tot een reeks van plaatsnamen gevormd uit de naam van een religieus gebouw. De naam van Montignac duikt op in de 13^de eeuw en staat voor een naam van Gallo-Romeinse persoon.

In 1889 wordt de 100^ste verjaardag van de Franse Republiek gemarkeerd door het oprichten van een borstbeeld van de Republiek. Deze buste staat op de place Gambetta.

Suzanne Henriette Foix Candalle, de bekendste persoonlijkheid van Montpon, richtte in 1688 een ziekenhuis op rond het stadhuis. Ze hield de titel van Dame Montpon en stierf in 1706 in haar kasteel Montpon. Momenteel is het kasteel verdwenen en blijft enkel de  traditie, ondersteund door een paar stenen ruïnes. Op de oude fundamenten werden huizen gebouwd.

De Kerk van Montignac, gebouwd in 1554, raakte in verval en werd herbouwd door Abt Gouzot in 1857. Naast de kerk staat een mysterieuze kegelvormige terpen, mondelinge traditie verwijst naar het "het graf van Waïffre" (hertog van Aquitanië, die tegen Pepin vocht om Aquitaine in de 8^ste eeuw te houden.

Saint Foy-le-Grande

Na 110 km  -  nog 20 km

Als je in het hart van de oude middeleeuwse stad ronddwaalt, ontdek je de resten van de middeleeuwse stadswallen en de herenhuizen van de 18^de eeuw.

De Notre Dame kerk, gebouwd in de 12^de eeuw en uitgebreid in de 17^de en 19^de eeuw, is een bezoek waard evenals de protestantse kerk van Louis Pasteur. Gebouwd tussen de 13^de en 14^de eeuw, is de ‘Tour du Temple’ (foto à) nu geklasseerd als historisch monu-ment. Volgens de legende behoorde het gebouw aan de Tempeliers. Momenteel is er een restaurant.

Sainte-Foy-la-Grande is de geboorteplaats van de beroemde Franse geograaf Elisée Reclus (Sainte-Foy-la-Grande, 15 maart 1830 - Torhout, 4 juli 1905). Hij was een geograaf, activist en denker binnen het Franse anarchisme. Zijn broer Elie Reclus was antropoloog en ook actief in de anarchistische beweging.

Het gezin waarin Élisée Reclus werd geboren, bestond uit vader, een protestantse predikant, moeder, een lerares en twaalf kinderen. Broer Elie werd antropoloog, journalist en anarchist. Een andere broer werd geograaf en weer een ander ingenieur. Tot zijn dertiende werd Élisée door zijn grootouders van moederskant opgevoed. Hij bezocht verschillende scholen in Duitsland en België, waar hij onder meer Duits, Nederlands, Engels en Latijn leerde. De vader van Élisée wilde dat hij een protestantse prediker werd, nadat hij samen met zijn broer Elie was opgeleid in de Protestantse Faculteit in Montauban. Beide broers wilden dit niet en daarom verhuizen zij in 1849 naar Berlijn.

Na wat omzwervingen schreef Élisée zich in 1851 in aan de Humboldtuniversiteit in Berlijn. Om aan de kost te komen gaf hij Franse les. Hij bleef zijn leven lang veel reizen. Zo bezocht hij vele Europese en een groot aantal Noord- en Zuid-Amerikaanse landen.

In 1870 nam hij actief deel aan de Commune van Parijs. Na het neer-slaan daarvan door de Franse regering en Pruisische troepen werd hij gevangengenomen en door een militair tribunaal tot 10 jaar verbanning uit Frankrijk veroordeeld. Hij vestigde zich daarop in Zwitserland waar hij begon met het schrijven aan zijn geografische werken.

In 1892 werd hij gevraagd om aan de Université libre de Bruxelles (ULB) vergelijkende geografie te komen doceren. Tussen dit verzoek en de tijd dat hij er in 1894 kon op ingaan, werden anarchistische aanslagen in de woningen van rechters, tijdens een kamerzitting en in eens station gepleegd. Al deze aanslagen werden gepleegd in naam van het anarchisme. Iemand wees op het bestaan van de anarchistische geschriften van Reclus, waarna er een verband met de anarchistische aanslagen werd gelegd en zijn aanstelling werd geannuleerd. Tegen deze beslissing van de raad van bestuur klonk protest van een groot deel van de studenten, protest dat gesteund werd door Paul Janson, Emile Verhaeren, August Vermeylen en de rector van de universiteit Hector Denis. Dit leidde tot een scheuring binnen de ULB die leidde tot de oprichting van de Université Nouvelle, waar Reclus vanaf 1894 geografie doceerde.

Élisée Reclus gaf zijn colleges in de lokalen van de vrijmetselaarsloge 'Les Amis Philantropes'. Ook binnen de loge had de komst van Reclus en de anarchistische ingesteldheid van de jongeren een scheuring tot gevolg.

Duras

Na 130 km  -  nog 0 km

Duras in de Dropt-vallei, wordt gedomineerd door het Kasteel Duras. Het was vaak een twistappel tussen Engeland en Frankrijk.

Niettegenstaande de Anglo-Franse oorlogen, en later de Honderdjarige Oorlog, is het kasteel vrij goed intact gebleven. Het viel in de handen van de familie Goth, beter bekend als de naam van paus Clemens V. Zij kozen dan de Franse en dan eens de Engelse kant.

Het einde van de Honderdjarige Oorlog en de Slag van Castillon in 1453 gaf het gebied vrede. Toch besloten de heren van Duras zich te keren tegen de christelijke koning door zich te bekeren tot het protestantisme. "Een koning, één wet, één geloof,"… de koning van Frankrijk besloot om oorlog te voeren tegen de edelen welke deze stelregel niet volgden. De godsdienstoorlogen teisterden Frankrijk. Het kasteel werd een paar keer door de koninklijke leger belegerd.

Gedurende twee eeuwen leeft het kasteel op het ritme van de architectonische ontwik-kelingen: veranderingen, uitbreiding, versieringen...

In 1970 werd het kasteel erkent als ‘Monument’

In Duras en in de omliggende gemeenten worden wijnen geproduceerd, de Côtes de Duras. Jaarlijks terugkerende evenementen in het dorp zijn onder meer het Fête de la Madeleine en het Fête des Vins.

Hostellerie DES DUCS

7 Boulevard Jean Brisseau, 47120 Duras

Tel  00.33.553.837458

www.hostellerieducs-duras.com

email: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.