Wimereux, een prima bestemming dichtbij, met een echt buitenlandsgevoel. Een dankbaar trainingsgebied waar wielertoeristen zich prima kunnen uitleven. Door de korte reistijd (3uur) is dit een bestemming die zich leent voor een meerdaags trap- en topevenement. We overnachten in het Hôtel De Wimeruex gelegen op 300m van het strand.
Grote steden zijn er niet. Wel dorpen en gehuchten die in een permanente staat van rust verkeren. Bij bestudering van de kaart leek het mij prima geschikt voor de fiets met smalle banden. Hoewel smalle banden… in een grijs verleden reden we nog op 19 millimeter banden omdat we dachten: hoe smaller hoe beter. Nu is 28 en zelfs 30 millimeter standaard.
Na de aankomst aan het hotel een korte geïmproviseerde speech van de voorzitter met ongeveer drie volzinnen gaan we met een glimlach op fietsavontuur. Zoals gewoonlijk bij een meerdaags evenement hangt er een lekker los sfeertje, lol maken op twee wielen. Iedereen houdt zich aan de afspraak: we doen normaal, niet te gek en we komen samen aan. We fietsen in twee groepen: de ene rijdt iets sneller en verder dan de andere, met een gemeenschappelijke cateringwagen die ons bevoorraad op een afgesproken locatie ’s. De vier geplande etappes staan keurig op de navigatie, we volgen het streepje op het scherm. Als er even niet wordt opgelet, herinnert een bescheiden piepje dat er een afslag komt.
De temperatuur doet gelukkig niet moeilijk. De weergoden laten ons subtiel weten vier dagen lang zonnig flandrienweer van 20 tot 25°C met verkoelend briesje voor te schotelen. Een windvest en armstukken zijn overbodig. Het was wel verstandig zonnebrandcrème aan te brengen aan de blootgestelde delen van je lichaam. Het is nog altijd even wennen aan de nieuwe clubkledij wanneer iedereen in het blauwe lycra pakje verschijnt.
Het wegdek is vaak een biljart laken zo glad, maar zoals overal in Frankrijk liggen er typische asfaltwegen die lijken te zijn geschilderd door Picasso. Het wegdek is opgevuld met een kwakje hier en een hoop asfalt daar, in kleur variërend. Prachtig maar van comfort is geen sprake. Oneffenheid is troef, stuiteren maar!
Bij het fietsen met mijn fietsgroepje is een goede conditie zeer welkom. Je moet je aanpassen aan de inspanningen van anderen, zo is er altijd wel eentje die telkens een half wiel voor je gaat rijden. Daarna zelf overnemen en dan een aantal kilometers alles geven om dan weer in het wiel te herstellen en te herhalen. Het spelletje van demarreren, op de kant zetten en alles geven op een klimmetje. Het lijkt op het imiteren van de koers en samen gezellig kapot te gaan. Heerlijk die relatie tussen plezier en prestatie! Het belangrijkste is er een goed gevoel over te houden. Er waren enkele uitdagende beklimmingen een geseling voor de benen je kwam amper vooruit en omhoog (mijn hartslag en ademhaling wel). De kust is ruig en rotsachtig, prachtige blauwwitte golven slaan stuk op steile wanden. Er staat een fantastisch mooie vuurtoren, wat een fotogeniek plekje.
Je gaat over de D940 door groen en bruin velours landschap. Op zich is het binnenland eigenlijk leuker fietsen, omdat er minder auto’s rondrijden. De binnenlandse uitzichten langs de opaalkust zijn prachtig. Je kunt glooiende heuvels, uitgestrekte velden en charmante dorpjes verwachten. De fietsroutes brengen je zelfs naar hoger gelegen gebieden waar je panoramische uitzichten hebt over het omliggend landschap. Hoe dan ook is het er prachtig maar heuvelachtig rijden!
De Opaalkust is een aaneenschakeling van verrassende ervaringen. Het wordt me steeds duidelijker waarom de Pallietertrappers dit gebied hebben omarmd als dichtbij-bestemming. Want niet alleen de kust, maar ook het groene achterland en de leuke dorpjes weten mij te bekoren. Het is een veelzijdige bestemming waar je ongebreideld kan fietsen en de natuur verkennen.
Wimereux is een zeer toeristisch charmant badplaatsje, gekenmerkt door de vele huizen in Engels Normandische stijl uit de belle epoque. Dat je er ook nog lekker kan tafelen is mooi meegenomen.
Onze fiets en valies verdwijnt in de volgwagen, nog een paar uurtjes in de auto. Bij thuiskomst plofte ik voldaan in de zetel, moe maar tevreden, vol herinneringen en nieuwe ervaringen om te koesteren, ik heb me prima vermaakt.
Opaalgroeten
