We zeggen en schrijven 20 juli 1996
Na enkele vierdaagse buitenlandse avonturen, gingen er stemmen op om een meerdaagse te plannen vertrekkende vanuit Hulshout. Een bestemming voor een eerste trip was snel gevonden: Lourdes in zuid Frankrijk. Een traditionele bestemming voor de meeste fietsers.
In totaal noteerden we 22 deelnemers. In laatste instantie gaf CelS nog forfait. JoskeM was zijn vervanger ter elfder uure.
Ook moesten we noodgedwongen een vast deelnemer missen in de groep. Op 19 april had FonsV immers een fietsongeluk met noodlottige afloop. Hij zou met ons naar Lourdes fietsen maar samen met zijn lief vrouwtje Monique de terugtocht naar Heultje per fiets doen. Noodgedwongen vielen hun plannen in het water.
Hadden we al de nodige ervaring opgedaan met verblijven ter plaatse en vanuit het hotel dagelijkse trips te ondernemen, dan vergde dit toch een andere voorbereiding. Het parcours? De hotels onderweg? De volgwagen? Eten onderweg? Voldoende kleding? Dit waren vragen voor de inrichters en niet zozeer voor de deelnemer. Die zat met andere vragen…
De vraag die iedere fietser bezighield, was: hoe houdt mijn gat het uit na 8 dagen fietsen? Wat meenemen om te smeren? De dokter en apotheker werden om raad gevraagd. Zelden zoveel verschillende smeerprodukten bij elkaar gezien. Apothekers uit de buurt deden gouden zaken. Sommige deelnemers zeulden een halve apotheek bij.
Het inladen van de volgwagen (Kovera) was eveneens een groepsgebeuren. Va Jef zaliger sprokkelde alle houten planken die hij kon vinden en timmerde de schappen in elkaar. Je kon het zo gek niet bedenken of we hadden het mee: confituur in alle soorten, chocolade, kaas, salami, fruit, koeken allerhande, tot zelfs sardines toe. De hoeveelheid water en frisdrank was niet te tellen.
Versleten binnenbanden zorgden ervoor dat alles veilig op zijn plaats bleef onderweg.
Op zaterdag 20 juli 1996 rond de klok van 8 uur werd het startschot gegeven.
Onze trouwe chauffeur en zijn compagnon van vele trips De Paul lachten in hun binnenste. Zij hadden eten en drinken genoeg en hoefden niet te fietsen.
Sluimerde er tijdens sommige vierdaagse trips onderhuids een enkele spanning omtrent ‘de handen uit de mouwen te steken door sommigen’, dan werd er nu gewerkt met een planning voor iedereen. Zo werden er verantwoordelijken aangesteld voor het in- en uitladen van de bagage, om de fietsen te stallen, voor de inkopen onderweg, en dies meer. Dit werkte wonderwel. Iedereen kweet zich van zijn taak.
Lourdes here we come !!!