Rit 6, vertrek in Obernzell aan de zogezegde Blauwe Donau en aankomst in Scheibbs, midden Oostenrijk.

Bewolkt weer bij de start, maar het was nog ‘doenbaar’. Iedereen zat met den daver op ‘t lijf door de onheilspellende onweerswolken, regenwolken rondom ons. Donder overal; links rechts, achter en voor ons. Na amper een dik uurke fietsten was t van da, regen. We hadden geluk we hebben maar 1 bui moeten trotseren, maar da was dan wel een van 10 tot 17 uur. Doorweekte, afgepeigerde rennerslichamen bij de aankomst. Enkelen sloegen wit uit van de koude, anderen van de regen, nog anderen van de afstand.

De rit was nochtans meer dan prachtig. We vertrokken zoals gezegd langs de boorden van de Donau. De Gerard voelde zich in zijn sas want hij had dan een 10-tal jaar terug al eens gedaan met zijn Maria, de Leo en zijn Maria. Toch herkende hij niks van de weg onderweg. Vroegen we of we op het juiste parcours zaten dan antwoordde hij dat hij dat toen nie geregeld had en dus ook echt niet wist. Waarschijnlijk gaf hij het achterste van zijn tong niet bloot en verzweeg hij veel. We kennen hem onderhand al. (Ne gouwe gast; bedankt Gerard om de sfeer er steeds in te houden).

In iedere boek lazen we iets van de ‘schöne blauwe Donau’, ja wadde, mijn gat, blauw?? Zo bruin als maar kan zijn. Ze zijn de laatste jaren blijkbaar het blauwsel vergeten. Is da water nog gezond? We zagen althans geen vissers onderweg.

Om de Donau over te geraken moesten we wel een boel trappen nemen en met de schrik (den daver) in ’t lijf het kolkende water in de watercentrale trotseren. Prachtig om te zien, Gelukkig konden we daar naar de rechterzijde, meteen zaten we in Oostenrijk.

De MarcW. is in zijn nopjes met zijne GPS. Den tijd van t spelen met de landkaart op het dashboard is voorbij. De pret om de mannen verkeerd te sturen is gedaan. Dedju, het wordt (nee het IS) menens nu met de Pallietertrappers. Ik heb gouden tijden gekend met de kaarten, maar gedaan is gedaan.

Toch maar iets anders zoeken. J

Het feit van de dag was natuurlijk de Gerard zijn verjaardag. De hip-hip-hip-hoeras onderweg galmden langs de bergen en door de dalen. Hij glunderde.

Gerard nog eens, ne gelukkige. Hij zit hier nu al een hele avond met een kroontje op zijn hoofd.

Het parcours was doenbaar, op en af. Surtout dat ’op’ was soms niet van de poes. (Trouwens, enkelen lopen ongeduldig rond op zoek naar die poes. Waar is de poes? Het is al genoeg om ze de bel aan te binden en een stokske in de groep te gooien om de snelheid er terug in te krijgen).

Het was dus zoals gezegd een regenrit tout court. Regen van 10 uur tot nu toe (21 hr). Hopelijk is het morgen met de intrede in Hongarije anders. Het lijkt net of sommigen het slechte weer aantrekken. Seffens de bagage toch een grondig bekijken.

Beste lezers, sorry maar het begint een beetje te veel te worden met die regen. Iedere dag proberen broeken, onderlijfkes en truitjes droog te krijgen. Het valt niet altijd mee.

Voor onze stalen of carbonne rossen is het ook erg. De kettingen beginnen te knarsen, de ‘brakes’ beginne te kraken, de wielen beginnen tegen te pruttelen. Hopelijk houdt de mechaniek het allemaal en geraken we heelhuids in de Hongaarse hoofdstad.

Een pluim ook voor de PeterA die dagelijks op zoek gaat naar Internet. Ergens draadloos Internet opsnorren en weg is het verslag.

Ook, en het is al gezegd, valt de groep wonderwel mee. 25 toeristen, 25 ideeën, 25 gedachten, 25 verschillen,… en het zit allemaal op 1 grote, dikke lijn. Geen gemor, geen gezaag. Tof, tof, tof.

Ook bedankt voor de vele berichtjes in het Gastenboek. Het is dan wel ROT om te lezen dat jullie in de zon liggen, terraskes doen, fietstochtjes maken en dat wij hier in ROTWEER zitten. Gewoonlijk slagen we dat gedeelte van de tekst over.

Speciaal voor Lies, Saar, Nele en Bram, de groeten van de papa, hij doet het wonderwel. Een dikke merci voor jullie berichtjes, ze zijn –zeker voor de papa en ook voor ons allemaal- een hart onder de riem.

Aan de vrienden van de Louis: hij heeft alles gevonden maar er is een klein probleem,…ze nemen de kaart van de Carrefour niet aan. Dus nog altijd een onbetaalde factuur. Kunnen jullie iets regelen, maar ge weet het: mondjes en snaveltjes dicht.

Aan ons Cindy en de rest: natte groetjes uit Scheibbs; bedankt voor het berichtje, alles is prima, en… de beentjes zijn nog opperbest. Wilde de ‘moe’ al een beetjes preparen,

…het zal waarschijnlijk nog niet de laatste buitenlandse trip zijn. Ik kan ze onderweg nog allemaal aan. Nog vele groetjes van alle deelnemers en tot in Hilsent.

Mannen van de C27, Jos (Laurette) en ALLE andere fans: ne verdorie dikke merci voor jullie steun, berichtjes en het lezen van de verslagen..

Greetz lezers en tot morgen in ‘Magyar’.

Fred Latour uit de Tour.