Via Stippelberg, ‘Dry Eycken-berg’, Rijselberg ging het traject richting Averbode en Zichem. Ai, ai, eens de spoorweg over onmiddelijk linksaf. Recht naar Diest en de zo gevreesde puist, het Grasbos, waar profrenner Sergei Ivanov woont. Groot was de opluchting bij de meesten als ze aan de voet van de berg, niet linksaf, maar wel rechtdoor moesten. Achter en voor mij hoorde ik een luidruchtige “OEF”. Overstegen door mijn eigen “OEF”. Dat was een meevaller.

Ondertussen zorgde de regen van de afgelopen nacht en het verplichte fietsen over de fietspaden ervoor dat het bandbreuken regende. Sommigen reden tot 3 keer plat. Jos Wynants stond 4 keer met bevuilde handen langs de kant van de weg. Bij de 4^de bandbreuk durfde niemand van de passanten nog opzij kijken, laat staan hem vragen ‘of het ging.’

Voorbij Engsbergen, de vaste bestemming van onze C27-ers, ging het via enkele on-ontgonnen wegen terug richting Hulshout. Ondertussen hing de Cel aan de bel om te melden dat hij fietsproblemen had. “Johny, kunde gij eens vragen of er iemand mij kan komen halen?” Was het inderdaad zijn fiets die de dienst weigerde, had hij voor zichzelf uitgemaakt dat hij in verloren positie reed of had hijgewoon een slechte dag? Wie zal het zeggen. Joske en parcoursbouwer Janus togen met de Kovera-comionette naar Diest en vonden daar een teneergeslagen Cel langs de kant van de weg. Eens ingestapt was het enige wat over zijn lippen kwam: “Dju, weer geen kampioen dit jaar. Dju, dju.” Inderdaad Cel, weer een verloren jaar.

Het gesprekonderwerp van ieder jaar is natuurlijk het alleen-fietsen. Het is dan wel een individuele tijdrit maar al vlug worden er enkele koppeltjes of triootjes gevormd. Soms voor even, soms voor een hele tijdrit. Het was deze keer niet anders. Enkel Albert VL slaagde erin om het parcours helemaal alleen af te haspelen. Hij was dan ook ne keer of 7 verloren gereden en kwam onderweg slechts sporadisch een clubgenoot tegen. Ook voor hem was er geen prijs weggelegd.

Bij binnenkomst in Café DE VAART, ons clublokaal, noteerde Bart getrouw de eindtijden. Bert voerde alles in zijn PC in en die deed de rest van de berekening. Dan al was het duidelijk dat enkelen er weer ver naast zaten. Te snel, dan wel te traag gereden. Voor sommigen waren de vele bandbreuken natuurlijk een dankbaar excuus.

Na de laatste binnenkomst, viel het verdict en kon de prijsuitreiking beginnen. De namen van het podium galmden door het lokaal. Op 3 Johny Helsen, op 2 Jos Marien (voor het 2^de opeenvolgende jaar) en op het hoogste schavotje, de winnaar was: JOS BRUYNSEELS. Met zijn gekozen snelheid van 25 km/hr zat hij er amper 8 seconden naast. Slechts enkele meters dus.

Jos, lid sinds 1990, veroverde de titel van clubkampioen reeds in 1996. Na 14 jaar valt hij dus terug in de prijzen. Jos is ex-brievenbesteller –vandaar zijn roepnaam ‘Jos-fakteur’. In zijn jeugd was hij een gekende Hulshoutse wielrenner die door zijn eindjump menige bloemtuil mee naar huis wist te nemen. Tijdens zijn periode bij de Belgische post, deed hij enkele keren een verwoedde poging naar de nationale driekleur. Korter dan een 2^de en 3^de plaats kwam hij echter niet.

Binnen de club is Jos gekend als een heel minzaam iemand die altijd bereid is om de handen uit de mouwen te steken. Mede door zijn positieve ingesteldheid wordt hij door ieder lid gewaardeerd en zal er vaak –om niet te zeggen altijd- met zijn eventuele opmerkingen rekening gehouden worden. Enkele jaren geleden moest hij omwille van opspelende hartritmestoringen enkele keren onderweg voet aan grond zetten of de fiets op stal laten. Een ingreep maakte met dit probleem komaf zodat hij zijn hartslag nu onder controle kan houden.

In de rangschikking van de clubleden per gemiddelde staat Jos op de 19^de plaats op een totaal van 167 leden. De laatste seizoenen behoort hij steevast tot de trouwste aanwezigen bij de C27-ritten.

Zijn vogels is een andere, misschien nog wel grotere hobby van hem. Soms zorgde het kweken, voederen en/of verzorgen van zijn gevleugelde kameraden er toch voor dat het fietsen efkes niet kon. Toch kunnen we garanderen dat dit niet zo vaak gebeurde.

Jos, je bent een waardige kampioen, iemand die ieders bewondering meedraagt, iemand die met fierheid het tricot van clubkampioen-2010 zal dragen. Wij wensen je nog veel succes de volgende jaren.