EEN NIEUWE MIJLPAAL IN ONZE GESCHIEDENIS !!

Klassieker 1 - EUPEN

Sinds ettelijke jaren werd de club ‘opgedeeld’ in C33, C30, C27 en Masters. Onze groep C33 was een kort leven geschoren en is ondertussen opgedoekt. Iedere zondag vertrekken er dan ook 3 groepen aan café De Vaot, ons clublokaal sinds ruim 35 jaar.

Jaarlijks staan er enkele klassiekers, semi-klassiekers, een tweedaagse en een buitenlandse trip op het gevulde programma. Gisteren was het de beurt aan de eerste échte klassieker. Ging het de voorbije jaren stilaan bergaf met de bestemmingen en ook de afstanden dan was het gisteren nog eens eene uit de oude doos…

Niet minder dan 19 leden schreven in voor een Ardennenrit, met vertrek te Eupen. Voor het eerst stond er een rit op het programma voor C27 en C30. De laatste groep fietste het uitgestippelde parcours ‘Route Fagnes et Lacs’, C27 fietste een parallel-parcours met verminderde afstand. Beide ritten hadden wel een fatsoenlijk aantal hoogte meters.

Voor het eerst dus een klassieker met twee verschillende groepen, met verschillende stopplaatsen, met aangepast parcours.

Voor C27 was het klimmen van in de start. De benen konden direct onder spanning. Enkelen puften en hijgden en vreesden voor een gunstige afloop. Van op het centrale plein te Eupen ging het tot 17% omhoog naar het stadion van KAS Eupen, 'Am Kehrweg'. Bij het zien van het stadion kon er bij iedereen een grote smile af. De eerste hindernis was genomen, met verve….

Hun eerste stop was in café Des Sports te Bütgenbach. De chauffeur van dienst wachtte hen met de picknickzakken op. Na een koffie, cola of warme choco kon iedereen verder richting Bullingen, Waimes en Malmedy. Eens Malmedy achter ons, was het rechttoe, rechtaan naar Eupen. Onderweg wel de klim naar Baraque Michel. Het laatste ‘pikkertje’ in de kuiten. Toch was het één en al smile tijdens de klim. Iedereen wist dat een lange afdaling naar Eupen, de vertrekplaats wachtte.

Eens in Eupen stonden de uitbaters van B&B de groep op te wachten. De douches waren gereserveerd. En of het deugd deed.

De andere groep vertrok oostwaarts richting Monschau. Zij gingen de grens over en fietsten enkele kilometers in Duitsland. Verrassend genoeg was het wegdek allesbehalve bij onze Oosterburen. Het was ook constant op en af. De ééne klim volgde de andere. De hoogtemeters liepen op. Als dat maar goed komt.

Onderweg opeens een obstakel. Was de weg nog in orde, dan was de brug over de rivier volledig ‘verdwenen’. Een gevolg van de waterramp in Pepinster ??? Erik, onze wegkapitein, kon zijn ogen niet geloven. “Tiens, in 1998 was die brug hier nog”, voegde hij er verontwaardigd aan toe…. Enkele bijgevoegde foto’s tonen de C30-ers in volle inspanning. WTC PallietSTappers deed hun naam weer alle eer aan ???? ????

Hun eerste stop was aan de toeristische dienst van Montenau, onze slaapplaats van een tweedaagse uit een ver verleden. De café, dito restaurant aan de overkant, nodigde de groep uit voor een zitje op het terras en een fris drankje. Dit was echter buiten “de waard” gerekend. No way. Niet eten in het restaurant, is ook geen plaatsje op het terras. Verder stond er ook nog een feest geprogrammeerd. De volgwagen bracht redding. De meegebrachte picknick-stoeltjes werden verdeeld, de koelbox werd afgelopen en iedereen kon zittend zijn picknick verorberen. Daar viel het al op dat enkelen een bedrukt gezicht hadden. Was het de koude ? Het was immers slechts 11 graden, en dus koud tijdens het afdalen. Of waren het de klimmekes die stilaan begonnen te wegen? De afstand? Of,… waren zij hier ‘niet graag’ ??

Via Ligneuville ging het ook naar Malmedy waar zij hoopten de andere groep in te halen en… voorbij te steken. Neen mannen, C27 was ondertussen op enkele tellen van Eupen.

De lange, rechte baan naar Eupen bleek nog een dooddoener. De twee klimmen lieten duidelijk hun sporen na bij enkelen, de benen verzuurden. Er werd gezocht om toch een beetje uit de wind te zitten. Eens Eupen in zicht klaarde ook bij hen de gezichten op, werd er een lach op hun gezicht getoverd.

Voor hen ook een deugddoende douche. In de B&B stonden 5 taarten en een suikerbrood te wachten op ons. De waardin bakte ondertussen verse wafels dat het een lust was. De opbrengst van deze wafels geeft zij integraal naar 10 gezinnen uit het geteisterde Pepinster. Zo kon zij al ruim 10.000 euro verdelen aan deze mensen die nog niks ontvingen van de regering of verzekering. Velen leven nog altijd zonder warm water. Zonder uitzondering werden de wafels gekocht en deden wij een duit in het zakje voor deze mensen.

De ‘gesplitste’ klassieker was een schot in de roos mede door het werk van onze 2 kapitein, Erik en Marc. Bedankt Mannen.

Over ruim 2 weken vertrekken we met 18 leden naar Epernay te midden de champagnestreek. Ook hier wordt er in 2 groepen gefietst. Vooraf vele vragen, enkele onzekerheden, maar deze klassieker van gisteren geeft iedereen een veilig gevoel. Er kan, mag, en er zal niks fout lopen tussen de wijnranken.

Bedankt alle Pallietertrappers voor deze prachtige rit en beleving !!!