Zaterdag zondag 2-3 juni 2018  -  Tweedaagse C30 naar "ZALTBOMMEL"
Deelnemers: 25
Dat het fietsseizoen in volle gang is, merken we aan TV, dagbladen, magazines en gesprekken aan den toog. De hoogste tijd voor WTC Pallietertrappers om een tandje bij te
steken en met het serieuzere werk te beginnen, met name de tweedaagsen.
C30 had het genoegen om dit seizoen al eerste eraan te beginnen. Het voorbereidend werk van GuyV, EddyB en Ludo VDE (bedankt mannen) lag reeds verschillende weken
achter de rug. Het parcours lag vast tot circa 30 km voor het eindstation, Zaltbommel, in de buurt van ’s Hertogenbosch. Van daar zouden we opgepikt worden door leden van een
Nederlandse fietsclub, vrienden van Guy.

Rond 9 uur was het een drukte van jewelste aan ons clublokaal. Van de oorspronkelijke 27 ingeschrevenen moest LudoVDE en GuyVW om diverse redenen op het laatste ogenblik
afhaken. Wij wensen bieden veel sterkte en beterschap!! Ook Walter moest door een dringende chirurgische ingreep de fiets thuis laten om als co-chauffeur mee te gaan.
De resterende 25 starten de ‘machines’ en in gestrekte draf ging het over gekende wegen via Herenthout, Grobbendonk, Vorselaar, richting Vlimmeren, Beerse naar de
Belgisch-Nederlandse grens. We passeerden de 2 Baarles, zijnde Baarle Hertog en Baarle-Nassau. Het merendeel fietsten we op rustige wegeltjes, ver weg van alle verkeer.
In Chaam (in wielermiddens gekend van de ‘8 van Chaam’ een gekend na-tourcriterium) was onze eerste eetstop. Niets dan lachende gezichten. 2 dagen fietsen, 2 dagen geen
werkjes, 2 dagen geen gezaag van... (of is dat teveel van het goede??).

Wie Nederland zegt, zegt fietsen op de fietspaden, soms langs de weg, maar soms onttrokken van de rijbaan. Hip-hip-hoera voor de uitvinding van GPS voor de volgers van
dienst. Het was immers niet altijd mogelijk de fietsers te volgen. Even voorbij Waalwijk ging het richting Kaatsheuvel, met zijn gekende Efteling. Afspraak tussen fietsers en
volgwagen was de parking van het pretpark. Onderweg noteerden we 2 bandbreuken.
Ieder deed zijn beurt van het kopwerk al viel het op dat 2 leden zich afzijdig hielden en de boel achteraan gesloten houden. Zouden zij zich sparen voor de eindjump? Hadden ze
een mindere, lees: slechte dag??

In Treurenburg, aan café ‘Chauffeurscafé', was de volgende stop. Hier zouden ook onze Nederlandse gidsen de groep opwachten. En inderdaad. In de verte doemden 2
wielertoeristen op die bij aankomst aan het café nieuwsgierig de gezichten van de klanten binnen bekeken. Zij moesten op zoek naar een bekend gezicht, zijnde dat van
GuyV. De groep was nog niet aangekomen en dus maakten chauffeur en begeleider van dienst het ontvangstcomité uit.
De groep liet op zich wachten. Onderweg viel er nog een bandbreuk en een valpartij te noteren. De soms mindere kwaliteit van de fietspaden (ook in Nederland beste lezers!!!)
had hun tol geëist.

Marlies en Willem, onze gidsen, vertrokken met de groep aan ‘hun gat’. Over verhoogde dijken ging het langs de boorden van Maas en Waal richting Zaltbommel. Wees de rechte
weg naar Zaltbommel slechts 10 km aan, dan lukten zij erin er bijna 30 van te maken. De biertjes op het marktplein van Zaltbommel (mooi stadje) brachten verkoeling.
Ondertussen waren de valiezen, rugzakken en dies meer al op de parking afgeladen en stonden de begeleiders angstig de groep op te wachten. Zou er dan in die laatste
kilometers nog iets gebeurd zijn?? Een telefoontje bracht opluchting. “Seg manne, komde gelle ok niks drinke hie int durp?” Valiezen en rugzakken werden nooit sneller het hotel
binnen gebracht. Er werd gelopen met pak en zak.

Het hotel Van Der Valk bleek een schot in de roos te zijn. Het was pas een jaar geleden geopend. Prachtig hotel!! Het avondeten overtrof onze stoutste dromen. Amaai, wa was
da?? Met goedgevulde buikjes, sommigen moesten hun broeksriem losser zetten, ging het richting de bar om de match België-Portugal te volgen.
Nu nog een goede nachtrust en morgen terug. Ah ja, er stonden 151 km op de teller. 151 kilometerkes met poepkeswind. het was freewheelen tot hier.

Zondagmorgen konden we ontbijten vanaf 07.30 uur. Enkele stonden dan ook al rond 07.15 uur voor de deur van het restaurant te wachten. Bang dat er niets meer zou zijn.
Het buffet was weer immens. Diverse soorten brood, gebak, vis, vlees, kaas, fruit, eitjes in alle soorten en vormen,... Een overvloed aan alles.
Afspraak met onze Nederlandse vrienden hadden we om 08.45 uur. Vandaag zou Camiel Van Den Bergh, vriend van Marlies, ons vergezellen. Camiel is een ex-professionele
cyclocrosser. Snel starten was zijn handelsmerk. De eerste 2 ronden waren steevast iets voor hem. Dat leverde hem o.a. op het WK in Hooglede-Gits (remember het plastieken
bakken incident met SvenN en BartW) een gejoel van de Belgische supporters op. Enkelen hadden GSM al in de aanslag voor een selfie. Spijtig maar helaas... Camiel was
ziek en dus was Marlies ook thuisgebleven. Bij sommigen hoorden wij een stille ‘dedju’.

Via mooie en rustige wegen ging het richting Schijndel waar we afscheid namen van onze Nederlandse vrienden. Hier was het terug aan GuyV en EddyB om hun taak als
wegkapitein terug op hun schouders te nemen. Onderweg noteerden we nog een spaakbreuk bij MarcS. Hij moest gedwongen verder met een reservewiel.
Nog steeds bengelden dezelfde 2 achteraan de groep. Hadden zij dan gisterenavond niet met luide trom verkondigd dat zij de groep veilig maar tegen een geode snelheid naar
Hulshout brachten. Zij zwakten hun belofte af... Zij zouden op kop rijden vanaf de grens want zij spraken de taal niet....
Het merendeel van de fietspaden waren mooier, veiliger en in een betere toestand dan gisteren. Dat was voornamelijk te merken aan de snelheid.
Via Nuenen ging het naar Heeze, waar ons een deugddoende pasta-maaltijd wachtte: pasta met kip, pasta met vlees of pasta met vis. De grootstad Eindhoven lieten we rechts
van ons liggen.

Met gevulde buikjes ging het verder. Ondertussen was de zon van de partij. Het was meteen een paar graadjes warmer dan gisteren.
Stilaan maar zeker zakten we terug af richting België. De grens te Lommel was welgekomen bij enkelen. Vanaf hier kon, mocht het fietsen terug op de rijbaan. Een zucht
van opluchting bij velen. Via de gekende wegen Balen, Olmen, eindhout en andere Zammelen ging het naar Hulshout.En beste lezers,... de 2 leden die anderhalve dag
achteraan bengelden, deden ook hun deel aan de kop. Eerlijkheid gebied ons echter dat het niet van 'wij brenge elle naa Hilset' was. Nee, enkele kilometerkes op kop en teurg in
't wiel.
Ook hier konden de rugzakken en valiezen niet snel genoeg uitgeladen worden. In looppas ging het naar ’t café. Onnodig te zeggen dat het gerstenat rijkelijk vloeide.
Detailsover het verdere verloop van de dag/avond, laten we aan iemand anders over.

Alle deelnemers, maar de wegkapiteins van dienst in het bijzonder, BEDANKT VOOR DEZE WEERAL GESLAAGDE TRIP. Bij pot en pint werden al plannen gesmeed voor de 2-daagse 2019. Zou stilstaan dan inderdaad achteruit gaan zijn??

Robert Latour uit den tour.