MAAKTE NEDERLANDSE REGELITIS ROTTERDAM?
Relaas van de shopping dag in Rotterdam
Rotterdam, ik was er nog nooit geweest. Zou dat een voldoende reden zijn om toch maar in te schrijven voor de shopping dag, of toch niet? Fietsen, dat wel, maar shoppen is nu niet mijn favoriete bezigheid. De twijfel bleef. Maar Marc W., parcoursbouwer en wegkapitein van dienst, verzekerde me dat het misschien wel een van de mooiste ritten was die hij ooit had gemaakt en dat heeft me overhaald om het er op te wagen. En wat ben ik daar blij om.
Rotterdam heeft me aangenaam verrast. Reeds een 10-tal kilometer voor je het centrum binnenrijdt, voel je de stad naderen. En dat verraste me. Rotterdam is nu toch niet die wereldstad van het niveau Parijs of Londen. Maar vergis je niet. Decennia lang was het de grootste haven ter wereld en is dat nu nog van Europa! En dan beteken je toch iets. Begin van WOII is de binnenstad grotendeels platgebombardeerd, maar sindsdien is er een moderne stad heropgebouwd: mooie bruggen over de Nieuwe Maas, wolkenkrabbers schuin en recht, winkelcentra veel te groot voor mijne spaarboek, honderden terrasjes waaraan een mens moeilijk kan voorbijlopen, stadspleintjes waar het leuk is om samen te komen, … En toch heeft men er ook een heleboel historische gebouwen kunnen bewaren. Hoe oude en nieuwe kunst mekaar kunnen omarmen. Als Nederland bekend staat om alles overdreven volgens regeltjes en voorschriften te laten verlopen, dan heeft het in Rotterdam zeker tot iets moois geleid. In een zeer aangenaam nazomerzonnetje heb ik kort kennis gemaakt met Rotterdam en hoop ik er nog eens terug te keren.
De dag begon nochtans niet al te best. Er waren al niet veel inschrijvingen en de laatste dagen waren er om uiteenlopende redenen nog enkele afzeggingen. ’s Morgens regende het en dit betekende nog een afzegging. Dan waren er nog die te laat arriveerden (drinkbussen vergeten, of was het een smoes in de hoop dat het peloton vertrokken was?) of die in gewone burgerkledij arriveerden (maar de fietskledij zat wel in de meegesleurde sportzak – de intentie om te fietsen was er dus wel!). Maar Marc W. was vastberaden: “We rijden!”. Alles was voorbereid en tot in de puntjes geregeld en het zou doorgaan. En zo trok een minipeloton van 8 moedige wielertoeristen zich op gang. Op het eerste gezicht was het misschien een dwaas idee om in dit weer een fietstocht van dik 130 km. te beginnen maar niemand zou het zich achteraf beklagen. De regen bleef, nooit veel maar ook nooit weg, altijd druilerig of zelfs iets meer. Maar het parcours was inderdaad zo fraai dat niemand erom maalde: kleine, rustige wegen van voldoende kwaliteit. Gelukkig was het niet koud.
En dit bleef zo tot onze 1ste stop in Zundert (na een goede 60 km.). Daar hield de regen op en zagen we voor het eerst een beetje blauw in de lucht. Zouden we dan toch nog de zon te zien krijgen? En wat zou het parcours betekenen in Nederland? Maar alles kwam in orde. Naargelang de rit vorderde, verbeterde ook het weer om in een zeer aangenaam nazomerzonnetje te eindigen. En het parcours bleef mooi: rustige wegen en waar er op het fietspad moest gereden worden, was dit voldoende ruim en duidelijk aangegeven zodat het aangenaam en veilig aanvoelde. En dat er bijwijlen ‘gestoempt’ moest worden… wees maar zeker. De KILTUNNEL nabij Dordrecht deed zijn naam alle eer aan: voor sommige was het inderdaad een ‘killer’. En de kopmannen op de lange brug over Hollands Diep zullen zich deze ook nog lang herinneren want de wind zat er meer tegen dan mee. Maar wees gerust: de mannen van de C27 kunnen ook trappen, hoor.
Op een kleine 20 km. voor ‘den arrivee’, belandden we in Puttershoek, onze 2de stop. Rap een koffietje of wat dan ook gedronken en wachten op het veer. Een leuk nummertje met een klein pretparkgehalte.
Na een boottochtje van 5 minuten stonden we aan de overkant van de Oude Maas en vervolgden we onze weg langs een kronkelend jaagpad door de weiden waar hier en daar enkele verdwaalde schapen stonden te grazen. Niet veel later doemde Rotterdam in de verte op.
Het was een dag waar ik nog van nageniet. Ik heb daarenboven enkele C27-ers beter leren kennen en het was zeer aangenaam gezelschap. Bij leven en welzijn zal ik er volgend jaar weer bij zijn! Zeker weten.
André DE BOT
