Beste Vera,
Beste familie, buren en vrienden van Noël,
Beste wielertoeristen,
Het is al enkele malen aangehaald. Vandaag nemen we afscheid van een ‘groot’ mens, een ‘grote’ vriend en bovenal van iemand die de WTC PALLIETERTRAPPERS zeer genegen was. Ieder clublid droeg Noël een warm hart toe en had een onnoemelijk groot respect voor hem. Dit afscheid valt ieder van ons dan ook onnoemelijk zwaar.
Noël, sinds het ontstaan van de club in 1981 was de club een deel van je leven. Je was één van de drijvende krachten, één van de noeste werkers die altijd paraat stond om de handen uit de mouwen te steken. Je nam je bestuurstaak ter harte en de club had uw hulp, uw steun ook broodnodig.
De laatste jaren verplichtte je gezondheidstoestand je om het kalmer aan te doen. Desalniettemin was je meer dan eens paraat om te helpen en was je de laatste seizoenen onze vaste begeleider. Iedere zondag merkte ik voor vertrek en bij aankomst van de wielertoeristen –UW wielertoeristen- een glinstering, een glimlach in ogen. Je genoot van die momenten en je keek er iedere week weer naar uit.
Noël, je was ook de man die het begrip ‘Klassiekers voor wielertoeristen’ in onze club invoerde. Samen met schoonbroer en vriend Nonkel Jos introduceerde jij de beruchte en beroemde Ronde Van Vlaanderen, niet toevallig gereden in uw achtertuin, in uw streek, met name... de Vlaanders. Nu nog zijn de herinneringen aan deze fietstrip in en rond Roeselare levendig.
Er zijn zo van die momenten dat een mens niet onmiddelijk kan reageren op wat hem of haar verteld wordt. Het voorbije jaar was je terug vol levenslust en daarom konden we het niet vatten toen we hoorden dat je terug in het ziekenhuis was opgenomen en dat je toestand verergerde. Onderweg naar Barcelona week je niet van onze zijde. Je aanwezigheid in de groep was meer dan eens merkbaar.
Beste Vera en beste familie,
Je man, uw familielid was een minzaam mens. Zijn eenvoudige, stille levenswijze straalde rust en vertrouwen uit. Hij was geen spraakwaterval en liet het grote woord graag aan anderen over. Maar precies daarom hadden zijn woorden met zijn typische West-Vlaamse tongval een zo grote impact en werd er naar hem geluisterd. Noël had de gave om op zijn eigen rustige wijze alles te belichten. Bewaar deze en alle andere goede herinneringen aan je man, aan je broer, aan je schoonbroer.
Beste clubleden,
Noël vertoefde uren in ons midden. Samen met ons maalde hij vele kilometers af, samen met ons overwon hij Col Luitel, Col Du Porte en Alpe d’Huez. Hij was onze eerste clubkampioen en laten we hem zo eren en laten verder leven in onze herinnering,... als een echte kampioen.
