Verona, gelegen in noord-Italië, is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Verona en telt circa 257000 inwoners. De Adige stroomt door Verona. Er zijn veel bruggen over deze rivier, zoals de Ponte Pietra, Ponte Catena, de Ponte Risorgimento, de Ponte Scaligero, de Ponte Vittoria, de Ponte Garibaldi, de Ponte Nuovo, de Ponte Navi en de Ponte Aleardi.

Geschiedenis

Al in de Romeinse tijd was de stad belangrijk, mogelijk stond zij eerder al onder Etruskische invloed. De Romeinen gebruikten Verona als uitvalsbasis voor hun veldtochten naar het noorden, over de Alpen. In 452 werd de stad geplunderd door de Hunnen onder leiding van Attila. In de omgeving van Verona vond de ontmoeting plaats van deze krijgsheer met Paus Leo I, die namens keizer Valentinianus III verdere plunderingen kwam afkopen. In 589 was er een zware overstroming met alle noodlottige gevolgen van dien voor Verona. Op 3 januari 1117 werd de stad zwaar getroffen door een aardbeving, de Aardbeving van Verona genaamd. In 1239 overstroomde de stad opnieuw, waarna zij herbouwd werd.

Met het Huis Da Scala breidde de stadstaat zich territoriaal belangrijk uit. Niettemin leed Verona een nederlaag tegen Padua in de Slag in Brentelle (1386). In 1387 viel Verona in handen van de oorlogsmachine van Milaan. In 1405 gaf Verona zich over aan de Republiek Venetië. Verona bleef eeuwenlang Venetiaans.

De stad herdenkt regelmatig haar opstand tegen de Franse bezetter in 1797. Die opstand is bekend als Pasque Veronesi of de Paasopstand in Verona.

Tijdens het bestuur van de Oostenrijkers in Verona, ten tijde van het koninkrijk Lombardije-Venetië (19de eeuw), verrezen in Verona verschillende militaire gebouwen en versterkingen. Verona nam immers een centrale positie in binnen de Oostenrijkse verdediging van Noord-Italië.

Bezienswaardigheden

Een groen pigment dat onder meer bij Verona wordt gewonnen, de zogenaamde groene aarde (terre verte), wordt al sinds de oudheid gebruikt bij de vervaardiging van fresco’s. Een steensoort die in de omgeving wordt gewonnen, Rosso di Verona, is bij de bouw van veel belangrijke gebouwen in de regio van Verona gebruikt.

Na Rome heeft Verona de meeste bouwwerken uit de Romeinse periode:

  • Het Romeinse amfitheater uit de 1ste eeuw na Christus. De Arena, is het op twee na grootste amfitheater in de wereld: alleen het Colosseum in Rome en het amfitheater in Capua zijn groter. Het heeft een uitstekende akoestiek, die per ongeluk ontdekt werd in 1913 toen een operazanger wilde oefenen op zijn rol als Radames in Aïda. Sindsdien wordt er elk jaar in de zomer het Operafestival Verona gehouden. De Arena biedt plaats aan ongeveer 20000 toeschouwers, van wie het merendeel nog op de originele stenen zittingen plaats kan nemen.
  • De Porta Borsarlis, een Romeinse stadspoort uit de 1ste eeuw n.Chr.
  • De Arche Scaligere, een groep van vijf Gotische monumenten van de machtige della Scaladynastie, die van 1262 tot 1382 heerste over Verona en een groot deel van Noord-Italië.
  • De Ponte Pietra, een Romeinse brug uit de 1ste eeuw v.Chr.
  • De Basiliek van San Zeno is gebouwd in de 9de eeuw in opdracht van Pepijn van Italië, die door zijn vader Karel de Grote tot koning van het tegenwoordige Noord-Italië werd benoemd en Verona als hoofdzetel koos. Op deze plek stond eerder een kerk uit de 4de eeuw. De huidige kerk raakte op 3 januari 1117 zwaar beschadigd door een aardbeving en werd in 1138 heropgebouwd. De kerk is bijzonder omdat deze nog oorspronkelijke deurpanelen uit de 11de en 12de eeuw heeft. Verder bevat deze basiliek fresco's uit de 13de en 14de eeuw.
  • Het Castel San Pietro, een middeleeuws kasteel (ooit een strategisch belangrijke vesting in handen van de machtige Visconti-familie) op de gelijknamige heuvel aan de oostelijke oever van de Adigerivier met uitzicht op het oude centrum.
  • Het Piazza Bra, het plein waar de Arena staat. Ten zuiden staan de Portonis della Bra, overblijfselen van de middeleeuwse stadsmuur.
  • Het Piazza dei Signori, een plein ontwikkeld in de bloeiperiode van Verona, tijdens de heerschappij van de Scaligeri-familie. Het plein is omgeven door historische, monumentale gebouwen en kerken. In het midden van het plein staat een beeld van Dante Alighierie, een van de grootste dichters en schrijvers uit de middeleeuwen, bekend van La Divina Commedia.
  • De gotische kerk van Sint-Anastasia.
  • De Casa di Giulietta: Shakespeares Romeo en Julia speelt zich af in Verona. Hoewel hij zelf nooit de stad heeft bezocht, heeft hij haar veel bekendheid gegeven met dit werk. Het personage van Julia is gekoppeld aan een echte vrouw, die in de Via Capello heeft gewoond. Haar huis staat er nog, maar het balkonnetje is er in de jaren 30 aan vastgebouwd. Op de binnenplaats staat een bronzen beeld van de jongedame. Een legende wil dat wie haar rechterborst beroert geluk in de liefde zal kennen.
  • Het Castelvecchio (kasteel) en de Ponte Scaligero (brug).
  • De Torre dei Lamberti is een toren van 84m hoogte, waarvan de bouw in 1172 gestart is. Naast de toren, boven de straat die de pleinen 'delle Erbe' en 'dei Signori' met elkaar verbindt, bevindt zich de boog Arco della Costa, waaraan een rib van een walvis hangt. Een legende wil dat het bot naar beneden zal vallen, wanneer iemand er onderdoor loopt wie nog nooit een leugen verteld heeft. Vanzelfsprekend is deze nog nooit naar beneden gevallen.
  • Het Teatro Romano, een Romeins theater uit de 1ste eeuw v.Chr.
  • Palazzo Pompei, voormalig stadspaleis dat het Natuurhistorisch Museum huisvest.
  • Palazzo Canossa, het stadspaleis van het Huis Canossa is gelegen in de Via Cavour.
  • Bibliotheca civica met klokkentoren van San Sebastiano
  • Spino del filo spinato, monument voor Holocaustslachtoffers op de Piazza Isolo.
  • Het Piazza delle Erbe is een centraal marktplein bovenop een Romeins forum, met vele historische gebouwen rondom. In de Romeinse tijd stond dit plein al bekend als ‘forum’, de plek voor belangrijke bijeenkomsten. Zoek een plekje op het terras, bestel een Italiaanse koffie en een torta di Verona en geniet van alles wat er om je heen gebeurt op dit levendige plein.

Romeo en Julia

De oorspronkelijke Engelse titel: The Most Excellent and Lamentable Tragedy of Romeo and Juliet, 1591/1596 is een vroege tragedie van William Shakespeare over de onmogelijke liefde van Julia Capulet en Romeo Mantague, twee jongelingen uit elkaar vijandig gezinde families. Het verhaal is ontstaan door verschillende hervertellingen van een verhaal uit 1476 van Masuccion Salernitano, Mariotto en Gianozza. Vanaf de eerste opvoering omstreeks 1596 en de vroegste edities van 1597 en 1599 is Romeo and Juliet onverminderd populair gebleven bij het publiek doordat het gaat over een onderwerp met een blijvende aantrekkingskracht, nl. romantische liefde.

Eten en drinken in Verona

In Verona moet je de zelfgemaakte pasta proberen. In het bijzonder de gnocchi, gekookt in saus of gebakken met suiker. Pasta en fasoi, een grote klassieker uit Verona en daarbuiten. Bigoli met sardines en tortellini di Valeggio (sul Mincio), bereid met een zeer dun deeg en gevuld met vlees. Alle gerechten zijn arm geboren, maar vormen nu het sappige hart van de gastronomie van Verona.

Als u de smaak van de keuken van Verona proeft, kunt u op de een of andere manier de geschiedenis van Verona binnengaan. Er wordt gezegd dat, na een bloedige strijd tussen Theodoric en Odoacre, in 489, de vele paarden die in de strijd gevallen zijn, gekookt werden door de Veronese, die het vlees in de rode wijn van Valpolicella kookten en op smaak brachten met kruiden en groenten. Dat was de voorvader van de Pastissada de caval, een specialiteit om te proeven in de restaurants van Verona, vergezeld van een altijd aanwezige polenta.

Een andere lekkernij is het gekookte vlees met peerà. Deze laatste is een typische saus van Verona, waarvan de naam wordt vertaald in "pepata". Het wordt gemaakt met een bouillon waarin het merg wordt opgelost, en wordt gecombineerd met paneermeel, olie, peper en zout. Een begeleiding die je vaak naast gekookt vlees of andere vleessoorten vindt.

Snoepjes: Het was in 1894 dat Domenico Melegatti geboorte gaf aan een Veronese legende zoals de pandoro. Het punt waar zijn winkel zich bevond is nog steeds herkenbaar aan het bord dat als getuigenis is gebleven. Het is echter ook in Verona dat men de ware oorsprong van de pandoro kan traceren en nog steeds kan proeven wat als zijn voorvader wordt beschouwd. Het is de Nadalin, volgens de legende uitgevonden door een Lansquenet soldaat in de strijd.

Maar als de pandoro en het bedrijf alleen in een bepaalde periode kan worden gegeten, kunt u het hele jaar door de Torta Russa of Torta di Verona proeven. Een van de bekendste snoepjes van de stad, vergelijkbaar met de Russische coltabak (vandaar waarschijnlijk de naam), op smaak gebracht met het aroma van rum en de smaak van amandelen.

Snoepgoed en Pan de Verona: Voor een echt juweeltje koopt u de Pan de Verona, een eenvoudig recept maar gemaakt met geselecteerde tarwe, wat dit product een onmiskenbare smaak geeft. Andere typische specialiteiten van het Veronese gebak zijn: Nadalin, Offella di Bovolone, sfogliatine di Villafranca of mandorlato di Cologna Veneta.

Traditionele taarten:

Ook de Torta Puina wordt beschouwd als een typisch dessert van de Veronese traditie. Puina betekent ricotta, het belangrijkste ingrediënt voor de smaak en het onderscheidend vermogen van het deeg. Een ander typisch seizoensgebonden zoetigheid zijn de crostoli, de naam die de Veronezen geven aan het carnavalspraatje.

Wijnen, vleeswaren en kazen: Het grondgebied van Verona en Valpolicella, in het algemeen, produceert uitstekende flessen. Allereerst Amarone, maar ook Bardolino, Soave, Recioto en Custoza. Anders, gericht op gezouten vleeswaren, zoals de typische soppressa, of kazen, waarvan de Monte Veronese DOP de vertegenwoordiger is, een kaas van zelfs middeleeuwse oorsprong.