We zeggen en schrijven augustus 2018.

We waren nog maar net terug van onze geslaagde fietstrip naar Spaans Baskenland, meer bepaald San Sebastian, of er moest en zou een bestemming voor de fietstrip 2020 gevonden worden. Voorstellen allerhande, gaande van Rimini, de Oostzee in Polen, een Ronde van Frankrijk,…
We wilden niet langer wachten en slechts luttele weken later won Krakow het pleit. We trokken terug oostwaarts.

Meteen werd er een vervolg een gebreid. Aangezien de club in 2021 exact 40 jaar bestaat, stelden enkelen voor af te stappen van het 2-jaarlijks evenement en reeds in 2021 een jubileum-reis te organiseren. En wat is voor een wielertoerist een ultieme, misschien wel dé ultiemste bestemming? Natuurlijk Santiago de Compostella.
Reeds in 2004 fietsten we in 14 etappes naar het bedevaartsoord in Spaans Galicië. Het was toen een onvergetelijke trip. Ontelbare anecdotes, reiservaringen worden nu nog regelmatig gedeeld.

Meteen werden er dus 2 fietstrips gelanceerd: Krakow en Santiago de Compostella.

De inkt van de aankondiging was amper droog of we noteerden 20 zekere deelnemers en 1 ‘twijfelaar’. Voor hem kon de werkgever nog roet in het eten gooien. Iets wat spijtig genoeg later ook gebeurde.

Eind 2019 werd het parcours op papier gezet en konden de nodige hotels gereserveerd worden. We zouden via West- naar het vroegere Oost-Duitsland fietsen, dan lichtjes naar het noorden om de bergzones in Tsjechië grotendeels te vermijden en zo Polen binnen.
Ondertussen kregen we ook 11 inschrijvingen –meestal dames van fietsende Pallietertrappers- die ons ter plaatse wilden verwelkomen.
De vliegtuigtickets werden voor het einde van het jaar ook al geboekt. Zo waren we zeker van onze zitjes náár en terug, en vlogen we aan een gunstig tarief.

Wanneer de reis bijna in zijn definitieve plooi lag, kwam er melding van een ‘Chinees beestje’. Eén of andere vleermuis was drager van een virus dat zich kon overzetten op de mensen. Verzwegen de Chinezen aanvankelijk het bestaan van Covid-19, dan kwam het virus stilaan naar het Westen overgewaaid. Het was dan eind februari. Enkele skigebieden in het Italiaanse Ticino bleken het eerst vatbaar. Skiërs voelden zich moe, kregen hoge koorts en hadden ademhalingsproblemen.
“Het zal toch wel daar blijven zeker? Het virus gaat toch niet verder gaan?” Niet veel later sloeg Spanje alarm. De rest volgde.

Het was dan midden maart en België ging in lockdown. Scholen sloten, fabrieken gingen dicht, mensen werden gevraagd binnen te blijven, de grenzen gingen dicht. De bevolking sloeg aan het hamsteren. De rekken normaal gevuld met WC-papier, bloem en deegwaren werden binnen de kortste keren geplunderd. Er kwam een schaarste van deze produkten en de prijzen swingden de pan uit. Ik ben zeker dat er mensen zijn die genoeg reserve hebben om nog ruim 2 jaar deegwaren te eten en brood te bakken.

We zaten met een probleem. Wat ging de toekomst brengen? Zouden de grenzen tegen juli terug open zijn? Zou het virus weg zijn?
Veel vragen, nog meer vragen maar geen antwoorden. Niet in april, niet in mei.

Gezien het werk en de gemaakte reservaties, beslisten we voortaan de kat uit de boom te kijken en af te wachten. Bang af te wachten.
Enkele van de deelnemers zagen de toekomst echter negatief in. De eerste annulaties kwamen eraan. De hotels werden verwittigd voor een verminderd aantal gasten. Ryanair en Wizzair, de luchtvaarmaatschappijen die gecontacteerd werden, lieten geen krimp. Voor hen geen annulatie.

Niet veel later volgden nog enkele annulaties en dan nog een valpartij van twee van de deelnemers. De eerste (CelH) is inmiddels hersteld, de tweede (Eddie VDB) is nog herstellende en kreeg van de dokters verbod te fietsen en/of te vliegen. Zo eindigden we begin juni met nog 15 deelnemers en nog 5 van de 11 personen die zouden na-komen.

Aanstaande zaterdag 18 juli om 7 uur is dan onze grote start. Een start voor een onvoorspelbare trip. Een trip waarvan we ons bewust zijn dat we niet zeker weten wat hij ons misschien kan brengen. Niet langer dan gisteren kregen we dan melding dat de regio Slaskie in Polen ‘oranje’ werd ingekleurd. Oranje betekende dat eens terug in België de reizigers een gezondheidsonderzoek moeten ondergaan en gevraagd worden in quarantaine te gaan. Toevallig ligt Gliwice, onze laatste slaapplaats voor Krakow, in deze regio. Dit kon/kan opgelost worden door uit te kijken naar een hotel aan de rand van de regio.
Vandaag dan, amper één dag later, blijkt er geen gezondheidsonderzoek of quarantaine meer nodig. Wat brengt morgen? Wat brengt overmorgen?

We spraken af om er toch voor te gaan. We fietsen in onze bubbel van 15 personen. Fietsen de hele dag in de open natuur. Verder denken we alle beschikbare voorzorgmaatregelen mee te hebben. Via e-mail vernamen we dat de hotels al het nodige doen om het slapen, avondeten en ontbijten in zo veilig mogelijke omstandigheden te laten doorgaan.

We zijn er ons van bewust dat wij voor- en tegenstanders hebben voor onze trip. Sommigen zullen ons uitmaken voor ‘zotten’, anderen zullen zeggen dat het virus zich achter iedere hoek schuil houdt. Dus ook hier bij ons.

Op onze Internet-site is er een rubriek ‘Buitenlandse trips - Krakow 2020’. Hierin is een beschrijving van onze trip, dag per dag, een overzicht van de deelnemers, en andere weetjes.
Dagelijks proberen we hier een ritverslag te posten met de nodige foto’s, al dan niet gecensureerd.

Wij wensen jullie veel leesgenot en hopen dat wij jullie steun hebben.

Alvast dank !!!