Meerdaagse naar Firenze (21 juli – 30 Juli 2010)
Na onze koude en natte trip van 2008 richting Hongarije, namen de deelnemers maar één woord in de mond:ZON. Gelukkig had Boedapest ons zoveel te bieden, dat iedereen de kommer en kwel van onderweg gauw vergeten was. Eenarrivéeaan een verkeerd KORONA-hotel ten spijt.
Noodgedwongen gingen de (utopische ??) plannen om naar Moskou te fietsen, terug de koelkast in. Tweemaal oostwaarts met de Pallietertrappers, dat ging er niet in. Meer dan waarschijnlijk slaagde ik er niet in dat verkocht te krijgen.
Het moest en het zou dus terug zuidwaarts gaan. Welke bestemming in Frankrijk konden we aandoen? Sinds 1992 doorkruisten we praktisch alle Franse streken. Denken we in dit verband maar aan onze 4-daagse verblijven in Alpe d’Huez, Vogezen, Picardië, Bourgondië, Frans-Vlaanderen en onze meerdaagse trips naar Lourdes, Barcelona en Santiago de Compostela.
Spanje dan misschien? Ging het dan terug richting oostkust (Barcelona) of eventueel richting Baskenland?
Enkele pasta-liefhebbers hadden het over Italie, met zijn fel gesticulerende en luid roepende tifosi. In het verleden fietsten we reeds naar Rome en Venetië.
Een enkeling gooide zelfs Athene in de groep. De anderen fronsten hun wenkbrauwen.
Opeens dook iemand aan de einder op met ‘COL DE BONETTE’. Met zijn top op 2860 m is dit de hoogst berijdbare top van Europa. Aankomen konden we dan aan de Cote d’Azur, met name in Nice of Monaco. Maar aangezien er in het verleden al enkele sinistere plannen waren om als wielertoerist Milaan-San Remo te fietsen, kon de finale van de lenteklassieker er misschien aan gebreid worden.
Zo ontsproot ‘Hulshout-Firenze 2010’. Onderweg fietsen we over ‘het Bonnetteke’en dekaskes van de lente-klassieker (Poggio, Cipressa, Capo Berta, Capo Mele, e.d.). Verder doen we met de Vercors misschien wel het mooiste stukje Frankrijk aan.
Zoals steeds is niet het parcours of de bestemming het aller-belangrijkste maar wel om het hele traject als groep positief af te werken. Zoals al zo vaak aangehaald, “Als groep zijn we sterk”.
